Van Mikumi naar Mahenge – Onuitwisbaar

Woensdag 10 september. Tanzania.

Halverwege de middag kwam ik aan bij een herberg in het gehucht Mahenge. Ik wilde daar graag slapen, maar er was niemand. De omwonenden vertelden me dat ik geduld moest hebben. Ik moest wachten tot de kerk uit was.

Toen de kerkdienst na twee uur eindelijk was afgelopen, kwam er een jonge vrouw naar me toe. Shalome. Voor heel weinig geld was het mogelijk een kamer bij haar te huren. Ik vroeg haar of ze misschien iets te eten voor me had en ook dat was geen probleem. Ik mocht eten wat er over was van haar eigen maaltijd.

Shalome

Shalome heeft een vriendelijk gezicht met open ogen, ze is stil en verlegen, maar zegt wel wat er gezegd moet worden, en haar schattige acht jaar oude dochtertje, dat ook Shalome heet, heeft een handicap waardoor ze mank loopt. Dat is eigenlijk alles wat ik over haar kan vertellen. Dat is alles wat ik van haar weet.

Geen bijzonder verhaal, ik weet het, maar toch heeft Shalome een onuitwisbare indruk op me gemaakt en dat moet zijn omdat ze van alle kanten door en door deugt. De rust die ze uitstraalt. De vanzelfsprekendheid waarmee ze me helpt met alles wat ik nodig heb. De manier waarop ze naar haar dochter keek toen die uit school kwam…

Veel heeft ze niet gezegd, maar Shalome heeft geen woorden nodig om iemand op zijn gemak te stellen. Daarvoor hoeft ze er alleen maar te zijn. Ze heeft ook niets noemenswaardigs gedaan, maar mensen die van nature zo goed zijn, die onophoudelijk goedheid uitstralen, die hoeven kennelijk niet heel veel bijzonders te doen om onuitwisbare indrukken achter te laten. Die zíjn een onuitwisbare indruk. En daar heb ik er nog maar weinig van ontmoet.

Volgende: Van Kisolanza naar Makambako – Jaap Stam
Vorige: Van Morogoro naar Mikumi – Fietssafari
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’