Addis Ababa – Green cake

Vrijdag 25 juli. Ethiopië.

Gisteren ben ik er weer ingetrapt.  
Ik kan dan wel vol proberen te houden dat ik de meeste oplichterspraktijken met het grootste gemak doorzie, maar als je er twee keer in een week tijd als de eerste de beste oetlul voor valt, dan is dat niet zo heel geloofwaardig meer.  

Tijdens een omzwerving door de stad werd ik aangesproken door een Ethiopische jongen. Ik vertrouwde hem niet, maar hij was zo aardig dat hij na een poosje dat vertrouwen toch wist te winnen.
Hij heeft me vergezeld naar de kathedraal waar de in dit land als een halfgod vereerde Haile Selassie begraven zou liggen en na dat bezoek nodigde hij me uit om wat te gaan drinken met zijn vrienden. 

Het zou een speciale dag zijn, waarop studenten vieren dat ze klaar zijn met het schooljaar. 
Dat leek me wel een mooi idee, dus ben ik met hem meegelopen naar een rare bar, waar we biertjes hebben gedronken en ‘green cake’ hebben gegeten. Leuk en gezellig allemaal, maar aan het eind van het liedje mocht ik de rekening van 80 euro betalen.  

Niet handig en niet ongevaarlijk

Dat was niet heel handig van me en ook niet helemaal ongevaarlijk, realiseer ik me nu. 
Als ze gewild hadden, dan hadden ze me daar van alles aan kunnen doen. Bovendien blijkt die green cake een soort speed te zijn, waardoor ik vannacht geen oog dicht heb gedaan.  
En daar heb ik nu dus last van. 

Het wordt tijd overdag mijn ogen weer open te gaan houden en ermee op te houden in dit soort doorzichtige oplichterspraktijken te trappen. 

Maar goed. Gebeurd is gebeurd.  
Nog maar een dagje rust dus.  
Nog maar een dagje door de stad zwerven.  

Ministerie van Cultuur en Toerisme

Tegen de aardige dame van het toeristenbureau vertelde ik dat ik een fietsreis aan het maken ben. Dat vond ze zo interessant dat ze met me in een minibusje naar het ministerie van Cultuur en Toerisme is gestapt, zodat ik daar mijn verhaal ook aan de directeur van dat ministerie kon vertellen.  

Met die directeur heb ik een poosje in zijn kantoor over koetjes en kalfjes zitten praten. Hij garandeerde me dat ik het fantastisch zal hebben in zijn land en dat ik overal met open armen zal worden ontvangen. 
Daarna verontschuldigde hij zich, omdat hij weer aan het werk moest. 

Op mijn wandeling terug naar het centrum ben ik erachter gekomen dat het grapje dat gisteren met me is uitgehaald een veelgebruikte truc is.
Onderweg ben ik namelijk nog een paar keer aangesproken door wat duistere types die me uitnodigden wat met ze te gaan drinken, omdat vandaag een speciale dag zou zijn waarop studenten vieren dat ze klaar zijn met het schooljaar.
Er zou zelfs ‘green cake’ zijn, waarmee alles nog een extra feestelijk tintje gegeven kon worden. 

Volgende: Hawasa – Ethiopische tv
Vorige: Addis Ababa – MH17
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’