Dinsdag 14 oktober. Zimbabwe.

Afgelopen vrijdag ben ik aangekomen in dit dorp, dat dezelfde naam draagt als de hier om de hoek liggende watervallen. Mijn plan was om een vluchtig bezoek te brengen aan die watervallen en dan snel door te fietsen naar Botswana.

Dat is anders gelopen.
Omdat ik haar ben tegengekomen.

Haar.
De Vrouw met de mooiste lach van de wereld.
De Liefde van mijn leven.
Mijn Zwarte Koningin.

Wijn en krokodilfilet

Na mijn aankomst op de camping had ik eerst een uur met een bidon koud water in de schaduw van een boom in het gras gelegen. Daarna pas heb ik mijn tent opgezet. Toen die eenmaal stond was het dus al laat in de middag. Ik had honger en ik besloot wat te gaan eten in het aan de camping grenzende restaurantje. Krokodilfilet. Verrassend mals vlees. Nog lekkerder met een glas witte wijn erbij.

Toen ik mijn bord leeg had stond ze daar opeens. Voor mijn tafeltje. Een beetje schuchter vroeg ze of ik misschien een sigaret voor haar had. Ik gaf haar mijn laatste en ze liep terug naar haar tafel in een hoekje van het restaurant.
Ik had haar daar al wel zien zitten.
Ze dronk rode wijn.

Verliefd

Aan de bar kocht ik een nieuw pakje sigaretten. Ik was moe en ik wilde gaan slapen. Op weg naar mijn tent kwam ik langs haar tafeltje. Ik vroeg haar of ze nog een sigaret wilde. Dat wilde ze wel. Zij vroeg ook iets aan mij en ik vertelde haar wat. Ik stelde haar nog een vraag en ze gaf me een antwoord. Ze vroeg me of ik even wilde gaan zitten en we raakten aan de praat. Zomaar. Over van alles. Ze had haar eigen fles wijn meegenomen omdat de wijn in de bar te duur is. Terwijl de plaatselijke dansgroep haar dagelijkse act opvoerde voor de toeristen, dronken we die fles samen langzaam leeg.

Het was gezellig, zo met haar.

Tijdens een van die stille momenten waarop we allebei even niet wisten wat we moesten zeggen, keek ik haar aan. En zomaar uit het niets voelde ik het. Als bij donderslag. Aan alles. Ik was verliefd. Van het ene op het andere moment was ik verliefd geworden op een meisje dat ik helemaal niet kende.
Op Haar.
En ik zag dat zij hetzelfde dacht.

Haar lippen en haar lach

Dat het in die paar minuten of die paar uur dat ik daar met haar had gezeten best druk was geworden had ik niet gemerkt. De dansers dansten en zongen geloof ik nog wel, maar alles om ons heen leek stil te staan of zelfs helemaal niet te bestaan. Ik zag alleen nog maar hoe mooi ze was en gewillig liet ik me betoveren door haar lippen en haar lach. Ik hoorde niet meer wat ze me allemaal vertelde, sprak na een poosje met haar af voor de dag erna en kuste haar gedag. Eerst netjes op haar wang, toen heel lang op haar mond.
Daarna bedreven we de liefde in haar auto.

Michelle.
Zo heet ze.

De volgende ochtend wilde ik graag naar de watervallen gaan kijken. Daar ben ik keurig naartoe geweest, en dat was erg leuk, maar vanaf het moment dat ik wakker werd heb ik eigenlijk alleen nog maar aan Haar kunnen denken.

Om twee uur hadden we afgesproken. Ik was een half uur te vroeg en nu zat ik daar met een groot glas cola voor mijn neus een half uur lang bang te zijn dat ze niet zou komen. Maar ze was bijna stipt op tijd. Ze zwaaide toen ze me zag. Ik was bang geweest dat ik haar niet meer zo leuk zou vinden als de vorige avond. Maar ze was nog veel leuker. Ik was ook bang dat ze mij niet zo leuk had gevonden als ik haar. Maar ik zag meteen dat ze nerveus was. Minstens zo nerveus als ik. Mooi zo.

Zwemmen

We zouden gaan zwemmen in een zwembad bij het dure Elephant Hills hotel. Ze werkt in de toeristenindustrie, kent iedereen in de wijde omgeving en komt dus overal binnen, ook in zwembaden van dure hotels.
Aan de rand van het zwembad trok ze haar kleren uit. Ze zag er prachtig uit in haar gele bikini. Ook wel onzeker en stoer, vertederend en sterk, onverschillig en uitdagend, maar toch vooral prachtig. Omdat het net op dat moment hard begon te regenen, en ook een beetje omdat ze helemaal niet kan zwemmen, zijn we het zwembad helemaal niet in geweest. Mij kon dat niet schelen. Zo nodig hoefde ik nou ook weer niet te zwemmen en zoenen onder een parasol is op elk gewenst moment leuker dan pootjebaden in een lauwwarm zwembad.

Na het zwembad heeft ze me meegenomen naar haar leuke huisje in een wijk die 2 kilometer buiten het centrum van het dorp ligt, een wijk waar geen asfalt ligt en waar geen blanke toerist te bekennen is.
Bij haar thuis op de bank vroeg ze me tussen twee zoenen door of ik haar vriendje wilde zijn. Ik wilde geen vriendinnetje. Een vriendinnetje was wel het laatste waar ik op zat te wachten. Maar haar vriendje wilde ik wel zijn, dus zei ik ‘Ja.’ Daarna zijn we teruggegaan naar de camping om mijn tent op te halen en achter haar auto aan ben ik naar haar huis gefietst, om daar voor een paar dagen te blijven wonen.

Een heel klein beetje

Het voelde meteen alsof ik daar hoorde, daar in haar woonkamer en in haar bed. En zij en haar familie leken hetzelfde te voelen. Haar neven, vriendinnen en broer liepen de hele dag in en uit en ze leken het volstrekt normaal te vinden mij daar op de bank aan te treffen. Het is duidelijk dat ook zij me aardig vinden. Ik heb met ze gebarbecued, bier met ze gedronken en ze hebben soep voor me gemaakt. Soep getrokken van een geitenkop, omdat dat goed is voor je ruggengraat. Volgens hen kan ik een sterke ruggengraat wel gebruiken met zo’n echte Afrikaanse vrouw.

In die paar dagen heb ik haar leren kennen. Een beetje. Een heel klein beetje, maar goed genoeg. Ze is opgegroeid in een klein dorp boven op een heuvel. Elke ochtend moest ze 12 kilometer lopen. Naar school. En elke middag moest ze ook weer 12 kilometer terug. Ruim tien jaar geleden is ze als tienermeisje helemaal alleen de wijde wereld ingetrokken. Ze is kapster geweest en slager en toen ze eenmaal had ontdekt hoe lucratief de toeristenbusiness kan zijn, is ze bij een reisorganisatie gaan werken.
Omdat ze altijd van huis was kreeg ze daar na een tijdje genoeg van. Daarom heeft ze haar baan opgezegd. Ze heeft twee auto’s gekocht en sindsdien werkt ze voor zichzelf. Van het geld dat ze verdient onderhoudt ze haar hele familie en betaalt ze maandelijks veel te veel aan de huisjesmelker van wie ze haar huisje huurt.

Thuis

Ze spreekt, naast vloeiend Engels, zeker vijf Afrikaanse talen, heeft er geen idee van waar Nederland ligt, vindt het gênant als ik wil helpen met de afwas en is tegelijkertijd vertederend naïef en oneindig intelligent. Ze heeft een mooie mond, mooie ogen, mooie borsten, zo’n geweldige, grote, stevige, onweerstaanbare Afrikaanse kont en een tattoo van een roos op haar rechterbeen. Ze is ietsje groter dan ik, ze is vrouwelijk, misschien zelfs vrouwelijker dan je zou verwachten, ze mist de middelvinger van haar rechterhand, wat haar alleen maar nog mooier maakt, en ze laat me smelten als ze lacht. Elke keer weer.

Dat is misschien niet zoveel, maar het is wel alles wat ik van haar hoef te weten. Beter hoef ik iemand niet te leren kennen om tot over mijn oren verliefd te worden.

En het is fijn om verliefd te zijn. Het is fijn om verliefd te zijn op haar. Op Haar. Op mijn nieuwe Heldin. Op Mijn Zwarte Koningin. Het is fijn om bij haar te horen en het is fijn om bij haar thuis te zijn. Het is fijn om voor heel even weer thuis te zijn.

Volgende: Van Victoria Falls naar Kasane – Olifanten
Vorige: Victoria Falls – Watervallen
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’