Van Segera naar Mbwewe – De muzungu

Zaterdag 30 augustus. Tanzania.

Onderweg noemen mensen me vaak ‘blanke’. Ik vind dat geen probleem. Dat is namelijk een vrij precieze omschrijving van wat ik ben en het is een verademing om te merken dat het eigenlijk heel normaal is om het beestje bij zijn naampje te noemen, zonder drie keer na te hoeven denken of je niet iemand op z’n teentjes trapt.  

Toch is het niet overal even fijn om ‘blanke’ genoemd te worden.  

De muzungu en de yovo

Of het wel of niet prettig is om zo te worden genoemd, hangt met name af van het woord dat wordt gebruikt om de witte medemens mee aan te duiden. Dat verschilt namelijk nogal van land tot land, van stam tot stam en van taal tot taal.  

In Senegal was ik de tubab en soms monsieur Le Blanc. Dat was prima. Ik wil best een tubab zijn en ook de Franse aanduiding vind ik heel respectvol klinken. Het woord ‘joe’ dat ze in Ethiopië gebruiken is daarentegen al een stuk minder prettig. Als ze dat naar me riepen, voelde ik me net een ongewenste hond die ze weg probeerden te jagen. 
En het kan nog erger. Yovo. Dat is hoe ze me in Benin noemden. Yovo. Dat is een woord dat ik zelf zou gebruiken voor een ouwe hippie die de hele dag door alleen maar magere melk drinkt. En ik ben geen ouwe hippie die de hele dag door alleen maar magere melk drinkt. 

Maar nu ben ik in Tanzania en in het Swahili ben ik de muzungu. Geweldig. Klinkt als een titel voor een dappere krijger en elke keer als er een jongetje zwaaiend langs de weg ‘muzungu’ naar me staat te roepen, voel ik me dan ook een genadeloze Middeleeuwse koning die op zijn paard ten strijde trekt. Een onoverwinnelijke veldheer. Dat is wat ik ben in Tanzania. Een onoverwinnelijke veldheer. En ik neem geen krijgsgevangenen.  

De Chinees

Dat ik ‘blanke’ genoemd word vind ik dus geen enkel probleem.
Wat ik vervelender vind is dat er de laatste weken vaak ‘Chinees’ tegen me wordt gezegd.  

Nu ben ik in mijn leven al voor heel wat uitgemaakt. Ik ben aangezien voor Duitser, homo, nerd, zwerver, gitarist, junk, genie, lapzwans, vrouw, geldwolf, slechte doelman en Erik Mesie.
En dat vind ik allemaal niet erg.
Ik vind het niet erg om in een hokje te worden gestopt, ook niet als dat niet per se het juiste hokje is.
Maar Chinees?
Kom op! Dat gaat te ver!  

Niet dat ik iets tegen Chinezen heb hoor, helemaal niet zelfs, ik houd wel van Chinezen.
Maar IK ben geen Chinees.
Ik ben de muzungu.
Geen Chinees.
Ik lijk niet eens op een Chinees! 

Volgende: Van Bagamoyo naar Dar es Salaam – Magische steden
Vorige: Van Moshi naar Same – Lichtgevende blubberbenen
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’