Van Ruse naar Ivanovo – Zoete wijn

Vrijdag 8 november. Bulgarije.

Na een tochtje van twee uur ben ik gestopt in het dorpje Ivanovo om daar te gaan kijken naar de eeuwenoude fresco’s, die in de net buiten het dorp gelegen, uit de rotsen gehouwen 14e-eeuwse kerkjes op de muren staan geschilderd.
Leuke rondleiding. Leuke tekeningen. Leuk uitje.

Het pensionnetje waar ik terecht ben gekomen doet naast hotel en winkel ook dienst als restaurant. Als je maar vroeg genoeg tegen oma zegt dat je mee wilt eten tenminste. Voor weinig geld maakt ze dan een heerlijke uitgebreide maaltijd voor je klaar, bestaande uit een enorme salade en een nog groter stuk vlees.
Om al dat eten weg te kunnen spoelen, zet ze bovendien een literkaraf met een lekkere, frisse, wat zoetige huisgemaakte rode wijn voor je op tafel.

Nu waren twee of drie glazen van dat zoete goedje meer dan voldoende geweest om er een geslaagde avond van te maken. Maar nee hoor. Niks daarvan. Hele karaf in m’n mik.

Gebakken peren

En nu zit ik met de gebakken peren.
Straal- en straalbezopen loop ik terug naar mijn kamer. Nauwelijks nog bewust van wat er ongeveer gaande is, stommel ik naar binnen. Ik val tot twee keer toe tegen de kamerdeur aan, kruip de badkamer in, ga op de wc zitten en kots tot zes keer toe de hele wasbak onder.

Waarom in godsnaam de wasbak? Ik zit verdomme op de wc. Als ik me nou even op mijn knieën had laten vallen en gewoon de hele pot vol had gekotst…
Maar nee hoor. Het leek jan doedel een beter idee om dat in de wasbak te doen. Die nu dus verstopt zit.

Ik wroet een beetje met mijn handen door de drab waar de wasbak nu voor de helft mee is gevuld. Dat helpt niets. Ik schep de inhoud dan maar alsnog zo goed en zo kwaad als het kan over in het toilet, zodat het in ieder geval op het eerste gezicht lijkt alsof er niets aan de hand is.

Meer kan ik op dit moment niet doen.
Ik voel me nu al ronduit belabberd. Dus laat staan hoe ik me morgenvroeg zal voelen. Achteraf gezien had dat allemaal net iets anders gekund, maar ja, achteraf kijk je een koe in de kont. En het is echt beter als ik nu ga slapen.

Volgende: Van Ivanovo naar Veliko Tărnovo – Straf
Vorige: Boekarest – Begraafplaatsen
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’