Van Ivanovo naar Veliko Tărnovo – Straf
Zaterdag 9 november. Bulgarije.
De straf voor gisteravond.
Eerst het ontbijt. Ik had oma beloofd te komen ontbijten en het was nog best ingewikkeld om de zelfgemaakte, wat zurige en klonterige karnemelk weg te krijgen. En nog ingewikkelder om die daarna binnen te houden.
Liever zou ik hier nog een dagje uitbrakken, maar na het ontbijt moet ik van mezelf met mijn lamlendige lijf toch de geplande 90 kilometer door het glooiende landschap afleggen. Deels omdat ik vind dat ik dat verdiend heb, maar eerlijk gezegd meer omdat ik me kapot schaam en ik die lieve Bulgaarse mensen, die er zometeen waarschijnlijk achter gaan komen dat de wasbak verstopt zit met kots, echt niet meer onder ogen durf te komen.
In Veliko Tărnovo rijd ik langs het enorme Romeinse fort. Ik heb er geen oog voor. Ik ben afgepeigerd en het enige waar ik oog voor heb is een bed. Ik stop bij het eerste hotel dat ik zie, regel een kamer, til mijn tassen de trap op en stort, zonder ook maar iets van kleding of schoeisel uit te trekken, neer op het heerlijk zachte, schone bed.
Als ik een paar uur later wakker schrik, zie ik dat ik een mooi uitzicht heb over de inmiddels fraai verlichte stad. Die hamerende hoofdpijn is gelukkig weg en ik kan het net opbrengen om de stad even in te lopen om wat te gaan eten.
Volgende: Van Gabrovo naar Kalofer – Bergketens
Vorige: Van Ruse naar Ivanovo – Zoete wijn
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’
0 reacties