Van Plyluky naar Ivankiv – Tsjernobyl

Woensdag 9 oktober. Oekraïne.

Ik rijd op de weg richting Kiev en het is verdacht rustig.
Als ik na 50 kilometer op een wegversperring stuit, kom ik erachter waarom het zo rustig is.

De versperring is hier opgezet omdat Tsjernobyl, de stad waar bijna dertig jaar geleden die vreselijke kernramp heeft plaatsgevonden, zo’n 60 kilometer verderop ligt. Kennelijk heeft de enorme radioactieve straling die de ramp teweeg heeft gebracht voor zoveel gevaar gezorgd, dat er nog altijd een gebied ter grootte van Drenthe is afgezet om te voorkomen dat mensen als ik erin terecht kunnen komen en kwijt kunnen raken.

De weg waar ik overheen moet loopt dwars door dat gigantische gebied. Er mogen wel auto’s over rijden, maar die worden stuk voor stuk nauwkeurig geregistreerd. Ze houden goed bij of alle auto’s die het gebied in gaan, daar aan de andere kant ook weer uit komen.

Ik ben niet met de auto. Ik ben op de fiets en als je op de fiets bent valt er weinig te registreren en mag je er niet door.

De dienstdoende politiemannen vertellen me dat ik het hele eind moet terugfietsen en dat ik vervolgens een paar honderd kilometer om moet rijden om in Kiev terecht te komen. Dat is een domper, maar net als ik met een sip gezicht op het punt sta om te keren, blijkt dat ze toch bereid zijn met me mee te denken.

Radioactief gebied

Een van de mannen komt bij me staan en fluistert me toe dat hij nog wel een andere oplossing heeft. Als ik hem 10 euro geef en beloof nergens links- of rechtsaf te slaan, dan mag ik in ruil daarvoor best door het radioactieve gebied heen rijden.

Uiteraard ga ik enthousiast op zijn voorstel in. Dat scheelt me een paar dagen onnodig omfietsen en echt gevaarlijk kan het natuurlijk niet zijn, als er ook gewoon auto’s mogen komen.
Bovendien is 10 euro geen geld. Geen geld voor een surrealistische tocht van 40 kilometer door dit, op één enkele graatmagere koe na, totaal verlaten gebied. Geen geld voor een bezoek aan de spookstad met die volledig door onkruid overwoekerde huizen, schooltjes en kantoren.

De politieman aan de andere kant van het gebied is totaal verbouwereerd als hij me aan ziet komen. Hij begint een tirade die erop neerkomt dat ik hier helemaal niet mag komen. Ik probeer hem uit te leggen dat het van zijn collega toch echt mocht en als hij weer wat gekalmeerd is, mag ik van hem het gebied ook weer verlaten. Voor 5 euro.

Volgende: Van Kiev naar Obuchiv – Vrouwen
Vorige: Van Mozyr naar Plyluky – Grenscontroles
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’