Van Korkuteli naar Lara – All inclusive

Gepubliceerd door Marco Singelenberg op

Donderdag 26 december. Turkije.

Van Korkuteli naar Lara - All inclusive - Fame Residence
All inclusive eten en drinken in Fame Residence

Ik rijd de kou van de bergen uit en de behaaglijke warmte van de Turkse Rivièra in.
Op de kustweg vanuit Antalya word ik aangehouden door een man die met zijn auto langs de kant van de weg staat. In goed Engels vraagt hij me of ik hem wil helpen.

Ik leg hem uit dat als er iemand is die geen verstand heeft van auto’s ik dat wel ben en dat hij dus beter iemand anders kan zoeken. Hij zegt dat het waarschijnlijk niets bijzonders is en dat hij in ieder geval iemand nodig heeft om zijn motorkap open te houden.
Ik wijs hem op de metalen stok die speciaal voor dat doel aan de binnenkant van de motorkap is bevestigd, waarop hij me aankijkt alsof ik een genie ben. Hij gebruikt de stok om de kap open te houden, prutst een beetje aan zijn motor zonder echt ergens aan te zitten, stapt in zijn auto en draait het sleuteltje om. De wagen start zonder enige hapering.

Hij is me overdreven dankbaar en in ruil voor de hulp wil hij me op een drankje trakteren. Hij wil dat ik mijn fiets laat staan en dat ik bij hem in de auto stap, zodat we naar een leuk tentje kunnen rijden.

Alarmbellen

Ik vind de situatie dubieus. Ik vind het een raar, doorzichtig verhaal en ik zeg hem dat ik haast heb en verder moet. De besnorde techneut heeft kennelijk door dat ik het allemaal maar verdacht vind. Hij laat me daarom een visitekaartje zien waarop staat dat hij advocaat is en hij voegt daaraan toe dat ik hem dus met een gerust hart kan vertrouwen.
Dat helpt natuurlijk niet. De alarmbellen in mijn hoofd beginnen nu pas echt overuren te draaien.
Als er namelijk één slag mensen is dat ik niet vertrouw, dan is dat wel juristen die zeggen dat je ze kunt vertrouwen omdát ze jurist zijn.

Ik zeg hem dat ik best iets met hem wil drinken, maar dat dat dan hier aan de kant van de weg moet gebeuren, en dat ik mijn fiets in geen geval onbeheerd laat staan.
Hij weet wel een goed plekje en gebaart me achter hem aan te rijden.

Afschudden

Als hij afslaat bij de volgende benzinepomp ben ik in de veronderstelling dat we daar dan iets gaan drinken. Benzinepompen lenen zich daar namelijk bij uitstek voor. Maar mijn vriend heeft andere plannen. Hij maakt een praatje met een van de pompbedienden en als hij bij me terugkomt, zegt hij doodleuk dat ik mijn fiets hier kan laten staan, dat de pompbediende hem wel voor me in de gaten zal houden en dat ik nu gewoon met hem mee kan rijden in de auto.

Ik word wat bozig en zeg dat ik mijn fiets niet laat staan, dat ik geen zin heb in dit soort flauwekul en dat als hij wat wil drinken, hij nu op moet schieten omdat ik echt niet veel tijd meer heb.

Hij reageert geïrriteerd en gebiedt me weer achter hem aan te rijden.

Ik moet hem afschudden, maar ik realiseer me ook dat ik vanaf nu heel voorzichtig moet doen. Je weet maar nooit waar dit soort types toe in staat is.
Ik stap op en rijd dezelfde richting op als hij, maar doe mijn best hem zo snel mogelijk kwijt te raken in het drukke verkeer. Dat lukt, waarschijnlijk omdat ook hij beseft dat deze poging niet gaat lukken en hij mij net zo hard wil kwijtraken als ik hem.

De juiste keuze

Een beetje in verwarring en nog altijd op mijn hoede rijd ik verder. Het zou kunnen dat ik net een hele vriendelijke man enorm heb gekwetst, maar mijn gevoel zegt me dat als ik was ingestapt, ik mijn fiets nooit meer had teruggezien, en ook een van mijn nieren niet als ik twee dagen later wakker zou zijn geworden in die dichtgemetselde kelder van die leegstaande bouwval op dat verlaten industrieterrein. En omdat ik meer vertrouwen heb in mijn gevoel dan in een zich vriendelijk voordoende Turkse advocaat met een iets te grote snor en een kapotte auto, denk ik dat ik een uitstekende keuze heb gemaakt.

All inclusive

Ik vervolg mijn weg naar het plaatsje Lara. Om precies te zijn naar Fame Residence, een van de vele all-inclusive-all-you-can-eat-and-drink-beach-resorts die je daar kunt vinden.
Niet een plek waar ik uit mezelf snel naartoe zou gaan, maar ik heb er wel weer eens behoefte aan op een plek te zijn waar ik totaal buiten de boot lijk te vallen, op een decadente plek waar de wil van Duitse, Nederlandse en Russische massatoeristen wet is. Bovendien is dat precies de plek waar mijn broer Ron en mijn zus Inge zeker twee keer per jaar hun vakantie doorbrengen en vind ik het wel leuk om voor heel even te beleven wat zij zo vaak meemaken.

In Lara moet ik even zoeken, maar uiteindelijk kom ik bij de poort van het juiste resort terecht. Daar zeg ik tegen de portier dat ik een nachtje wil komen slapen.
Normaal gesproken hebben ze op plekken als deze alleen van doen met mensen die rechtstreeks vanuit hun chartervlucht door een busje bij de voordeur worden afgeleverd, en met iemand op een fiets weten ze zich dan ook totaal geen raad.
De receptionisten zijn volledig in de war, maar ze blijven vriendelijk en na wat afdingen weet ik voor een redelijke prijs een mooie kamer te bemachtigen op de vijfde verdieping van het hotel. Met uitzicht op zee én op alle zwembaden.

Volproppen

Op die kamer gooi ik mijn tassen in een hoek. Ik trek nog even iets relatief schoons aan en begeef me daarna zo snel mogelijk naar de hamburgerhoek voor een taaie hamburger speciaal met slappe patat.

Daarna staat de bar op het programma. Daar doe ik me flink tegoed aan zoete cocktails en droge witte wijn, tot het na ruim een uur etenstijd is en ik naar het buffet stiefel om me daar in recordtempo vol te proppen met uiensoep, zalmsalade, olijven, gebakken aardappelen, saté, oesters, rijst, stoofpotjes, gevulde druivenbladeren, loempia’s, fruit, taart en ijs met chocola uit de chocoladefontein.
Het is per slot van rekening wel gewoon Tweede Kerstdag.

Volledig volgevreten drink ik nog een glas Baileys aan de bar. Ik neem ook nog een Baileys mee naar mijn kamer en ga niet al te laat naar bed.
Niet al te laat, want morgenvroeg, over een paar uur, wacht het ontbijtbuffet alweer.

Volgende: Van Side naar Yesilöz – Koreaans gezelschap
Vorige: Van Acıpayam naar Korkuteli – Sadomasochisme
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’


0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.