Donderdag 3 april. Mauritanië.

Een cursus.
Op de fiets de Marokkaans-Mauritaanse grens over.
Voor beginners.

Stap 1:

Zorg dat je niet, net als ik, moet blijven slapen in het afgrijselijke hok, dat in het nog afgrijselijker grensgehucht Guerguarate voor hotel moet doorgaan. Blijf de nacht ervoor hangen in een van de hotels die 80 kilometer voor de grens liggen en ga vroeg op pad, of zet je tentje ergens in de woestijn op, maar probeer te voorkomen dat je in deze ranzige, schandalig dure, vol met louche figuren zittende poel des verderfs moet blijven tukken.
Ten eerste word je van zo’n plek verre van gelukkig en ten tweede ontloop je zo de enorme drukte van auto’s, die in de nacht bij de grens zijn aangekomen en nu staan te wachten tot het hek opengaat.

Stap 2:

Koop een fles water en wat te eten. Het gaat lang duren.

Stap 3:

Je hebt stap 1 natuurlijk genegeerd en je belandt toch tussen al die honderden auto’s die de grens over willen.
Maar je hebt geluk. Je bent op de fiets.
Dat betekent dat je niet achteraan in die enorme rij hoeft aan te sluiten en dat je niet urenlang hoeft te staan wachten tot je eindelijk bij de eerste paspoortcontrole bent. Je wordt als voetganger behandeld en je mag langs die oneindige rij peddelen, om samen met de andere voetgangers de controlepost te passeren.

Stap 4:

Vul het uitreisformulier in dat je bij de paspoortcontrole overhandigd hebt gekregen. Bewaar dat papiertje zorgvuldig. Stop het maar opgevouwen in je paspoort.

Stap 5:

Fiets door naar een hokje aan je linkerhand. Daar moet een uitreisstempel in je paspoort worden gezet.
Leg je paspoort achteraan de lange rij paspoorten die voor het raam van dat hokje neergelegd zijn. Schrik daarbij niet van de schijnbare chaos, want verrassend genoeg is dit een verbazingwekkend effectief systeem.
Wacht net zo lang tot je paspoort helemaal naar het loket is opgeschoven en de man in het hokje een naam omroept die maar zo de jouwe zou kunnen zijn.
Loop naar het raampje en beantwoord de vragen die de man je stelt.
Zorg ervoor dat hij niet vergeet een stempel te zetten.

Stap 6:

Fiets langzaam door naar de volgende paspoortcontrole en laat je paspoort zien.

Stap 7:

Hobbel door naar een gebouwtje aan je rechterhand: de registratie, waar al je persoonlijke gegevens zorgvuldig in een enorm boek worden geschreven.

Stap 8:

Rijd langs de douane en vraag of je door mag rijden. Nadat ze uit gewoonte een blik in een van je tassen hebben geworpen mag dat.

Stap 9:

Rijd naar de laatste Marokkaanse paspoortcontrole. Laat je paspoort nog een laatste keer zien en beantwoord ook hier geduldig de vragen die je nu voor de zoveelste keer worden gesteld.

Je mag het hek door. Je bent Marokko uit.

Stap 10:

Fiets een paar kilometer over de belabberde hobbelweg door het beruchte niemandsland dat tussen de twee landen in ligt.
Blijf wel op de weg rijden, of nou ja, de weg… probeer de auto’s voor je zo goed mogelijk te volgen en zorg ervoor dat je over de strook stenen blijft rijden die nog het dichtst bij een weg in de buurt lijkt te komen. De laatste jaren zijn ze dan wel erg druk geweest met het verwijderen van alle mijnen die hier lagen, maar toch wil je het er niet op gokken. Je zou niet de eerste fietser zijn die op een van die mijnen tot ontploffing komt.
En voor hetzelfde geld zijn ze er een vergeten.

Stap 11:

Je bent nu zo ver gekomen dat je de rest ook wel alleen af kunt. Probeer daarom iedereen die je benadert om je zogenaamd te helpen zo abrupt mogelijk te negeren.
Dat is nog niet zo makkelijk, want die gasten zijn nogal volhardend en ook als ze alleen maar achter je aan lopen te zeuren dat ze je gaan helpen, vinden ze na een paar honderd meter dat ze dat ook echt hebben gedaan.

Waar je in ieder geval niet op in moet gaan, is het verleidelijke aanbod je paspoort aan ze af te geven, zodat ze op een rappe manier een visum voor je kunnen regelen.
Het is natuurlijk mogelijk dat je voor een klein beetje geld inderdaad relatief snel een stempel in je paspoort hebt, maar de kans dat je voor dat geld je paspoort kwijt bent is minstens even groot.
En geloof me, dit is geen plek om je paspoort kwijt te raken.

Stap 12:

Als je na die paar kilometer naar links kijkt, zie je drie gebouwtjes naast elkaar staan. Op het eerste gebouw wappert een vlag. Een groene vlag met een op zijn kant liggende gele halvemaan erop getekend. En een gele ster.
Dat gebouw loop je naar binnen, om je gegevens door een bijzonder norse Mauritaniër in een dik schrijfboek vast te laten leggen.

Stap 13:

Neem bij het volgende gebouwtje plaats in de wachtende mensenmassa. Laat je niet ontmoedigen door het feit dat je hier zeker een uur in de felle zon moet blijven staan.
Wacht rustig tot er een deur wordt geopend en vraag je vooral niet te veel af waarom er af en toe mensen naar binnen mogen van wie de naam van een lijst wordt afgelezen, terwijl jij zeker weet dat jouw naam nergens op een dergelijke lijst terechtgekomen kan zijn. Zo af en toe mag er namelijk ook iemand naar binnen wiens naam niet is genoteerd.

Wie er dan naar binnen mag is gebaseerd op volstrekte willekeur. De grootste kans om binnen te komen heb je als je ervoor zorgt dat je zo dicht mogelijk bij die deur komt te staan en dan, zodra die opengaat, samen met de rest heel hard ‘EUROPE EUROPE’ te roepen, terwijl je je paspoort zo hoog mogelijk de lucht in steekt.
Na een aantal vergeefse pogingen kom je onherroepelijk een keer aan de beurt. Achter die deur mag je op een stoeltje aan een bureau gaan zitten, zodat er een foto van je genomen kan worden.
Zodra je dan 50 euro hebt betaald, plakken ze het visum met de zojuist gemaakte afschuwelijke foto erop in je paspoort, waarna je door de achterdeur weer naar buiten mag.

Stap 14:

Het laatste gebouwtje in de rij is het politiekantoor. Dat zit vol met bozige mannen die met heel veel tegenzin je paspoort controleren en daar vervolgens met nog meer tegenzin ook een stempel in zetten.

Nu ben je officieel in Mauritanië.

Stap 15:

In Mauritanië betalen ze met ouguiya. Die ouguiya kun je niet uit pinautomaten halen, want die hebben ze niet in dit land.
Het is daarom een goed idee om bij de grens alvast wat geld te wisselen. Zorg er daarbij wel voor dat je de wisselkoers kent, want de dubieuze geldwisselaars naaien je met veel plezier een extra oor aan.

Stap 16:

Fiets opgelucht 40 kilometer door naar Nouâdhibou.
Nouâdhibou is een vrij grote plaats, die op het uiterste puntje van een schiereiland, en daarmee helemaal niet op de route ligt.
Toch kun je er maar beter naartoe gaan, al is het alleen maar om wat spulletjes in te slaan. De komende 500 kilometer ga je namelijk geen enkele andere plaats tegenkomen.

Maar ook buiten deze praktische reden om is Nouâdhibou niet een plaats die je moet overslaan. Deze rommelige, aparte en op een vreemde manier erg prettige plaats is een bezoek van een paar dagen meer dan waard.
Overnachten kun je er in je tent of voor heel weinig geld in een minuscuul kamertje op een matras op de grond.

Slotwoord

Tot zover de cursus. Succes in de praktijk.

Volgende: Van Nouâdhibou naar Bin Lanouar – Theerituelen
Vorige: Van Ain Bida naar Centre Bir Gandouz – Tor
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’