Van eMkondo naar Volksrust – Hotelkamers

Dinsdag 18 november. Zuid-Afrika.

Ik heb besloten niet meer te kamperen als het niet echt nodig is.

Ten eerste omdat langs alle wegen grote hekken staan, die de daarachterliggende landgoederen moeten beschermen tegen de notoire Zuid-Afrikaanse plunderaars, en die wildkamperen nog best lastig maken. Maar de belangrijkste reden is eigenlijk dat ik me er in mijn laatste maand gewoon gemakkelijk van af wil maken.

Ik heb nog genoeg geld over om van die heerlijke, nietszeggende hotelkamers te kunnen betalen. Van die kamers met een redelijk bed, een warme douche, een waterkoker en een haardroger. Van die kamers waarin je aan het einde van de dag voor even de anonimiteit in kunt duiken. Even geen reis, even geen etnische minderheid zijn, even geen avontuur, maar in plaats daarvan snel ergens eten afhalen, de kleren uitdoen en met de gordijnen dicht lekker in bed naar de televisie liggen kijken. Lekker zappen. Lekker een matige tot ronduit slechte film kijken of me onderdompelen in een van de absolute zegeningen die dit land kan tellen: sport.

Sport op tv

Want als je zoals ik van sport houdt, dan is een tocht langs de twaalf kanalen waarop de Zuid-Afrikaanse zender Supersport uitzendingen de ether in stuurt een waar genot. Moeiteloos is het mogelijk een hele avond lang te laveren tussen voetbal uit Premier League of Bundesliga, rugby, cricket, atletiek, hockey, Formule 1, kickboksen, tennis en sportvissen. En hoe heerlijk kan het zijn om nog tijdens het rustige commentaar van de cricketverslaggever in slaap te vallen en dan midden in de nacht wakker te schrikken van het net iets te harde gesprek, dat tegen je verwachting in inderdaad midden in je kamer wordt gevoerd.

Zodra ik me dan realiseer dat het de talkshowhost is, die het ook op dat tijdstip nog nodig vindt wat nutteloze informatie van de mij totaal onbekende gasten los te weken, zet ik de tv uit en draai ik me nog een keer om, zodat ik in mijn comfortabele tweepersoonsbed nog een uurtje of wat verder kan slapen.

En verwijt ik mezelf met al dat sport kijken dan niet dat ik geen pogingen onderneem me onder te dompelen in de rijke cultuur van deze bijzondere regenboognatie?
Nee.
Dit ís de cultuur van deze bijzondere regenboognatie.

Binnenkort: Van Harrismith naar Clarens – Kamikazepiloot
Vorige: Van Mbabane naar Hlatikhulu – Loodzwaar
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’