Van Braşov naar Bran – Vampiers

Gepubliceerd door Marco Singelenberg op

Zondag 3 november. Roemenië.

Roemeense engemannentrilogie. Deel 1. De legendarische enge man.

Van Braşov naar Bran - Vampiers - Kasteel van Dracula
Kasteel van Dracula in Bran

Wie heeft er geen nachtmerries over hem gehad. De man die geen daglicht kan verdragen. De man die ’s nachts de gedaante van een vleermuis aanneemt om als in een droom aan je slaapkamerraam te verschijnen en die, zodra hij zijn kans schoon ziet, zijn enorme hoektanden in je hals zet om al het bloed uit je weke lijf te zuigen.

Eigenlijk is het natuurlijk geen man. Het is een vampier. Maar wel de vampier der vampiers. Ik heb het dan natuurlijk over de 15e-eeuwse heerser Vlad III. Oftewel Graaf Dracula. En hier zou hij hebben gewoond. In Transsylvanië. In het kasteel van Bran.

Is allemaal niet waar natuurlijk, maar ik snap heel goed dat dit kasteel model heeft gestaan voor deze legende. Huiveringwekkend torent het hoog boven het dorp uit en het is zo duister en onheilspellend, dat ik me goed kan voorstellen dat er een eeuw geleden geen sterveling bij in de buurt durfde te komen.

Wat ik had moeten doen is er met de rillingen over mijn rug langs rijden, zodat ik daarna nog nachtenlang badend in het zweet wakker zou schrikken, om met een kloppend hart te ontdekken dat die zwarte magere gedaante niet echt over me heen gebogen aan mijn bedrand staat.

Een legende een legende laten

Dat is wat ik had moeten doen. Daar had ik het bij moeten laten. Maar dat is niet wat ik gedaan heb. Ik heb de fout gemaakt het kasteel ook echt te bezoeken.

Ik moet toch eens leren dat ik dat niet altijd moet doen.

Want eenmaal binnen verpesten de Amerikaanse, Duitse, Nederlandse en Russische toeristen alles. Met hun telefoons lopen ze lachend foto’s te maken op de binnenplaats, terwijl ze hun kinderen respectloos laten ronddartelen in een van de smalle, claustrofobie oproepende torentjes.
In één klap is er van die machtige mythe helemaal niets meer over.

Arme graaf. Mocht hij nog ergens in zijn graf liggen te wachten, hij zou zich minimaal één keer omdraaien bij het zien van deze ongepaste vrolijkheid. Was het zijn tijd geweest, hij had ongetwijfeld raad geweten met dat stelletje volgevreten sensatiezoekers. Leeggezogen had hij ze. Tot op de laatste druppel.

Soms moet je een legende een legende laten.

Volgende: Van Bran naar Priseaca – Zigeuners
Vorige: Van Tulnici – Târgu Secuiesc – Honden

Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’

Van Braşov naar Bran - Vampiers - Kasteel Rasnov
Kasteel Rasnov
Van Braşov naar Bran - Vampiers - Braşov
Braşov
Categorieën: 6 Oost-Europa

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.