Van Branddraai naar Graskop – God’s raam

Zondag 9 november. Zuid-Afrika.

Fietsen in Zuid-Afrika is geweldig.
Het dorre, vlakke landschap heb ik achtergelaten in Botswana en vanaf het moment dat ik Zuid-Afrika in ben gereden is het overal heuvelachtig, groen, weelderig en indrukwekkend. Als ik in de verte kijk, dan kijk ik uit over uitgestrekte bossen, schilderachtige wittewolkenluchten of massieve rotspartijen. Kijk ik naar beneden, dan zie ik enorme bontgekleurde sprinkhanen, die geen risico’s nemen en ruim voordat ik over ze heen zal rijden doen waar ze zo goed in zijn.

Vandaag rijd ik door de Blyderivierspoort. Over een schitterende en om die reden nogal drukke weg door de kloof die de rivier in het landschap heeft gesleten.

Het grote voordeel van deze route op de fiets afleggen, is dat ik alle tijd heb om de prachtige vergezichten in me op te nemen. De weg loopt namelijk steil omhoog en ik trek dus tergend langzaam aan de spectaculaire omgeving voorbij. Het grote nadeel is dat de weg vaak zó steil omhoogloopt, dat ik alle kracht die ik de afgelopen anderhalf jaar in m’n spieren heb verzameld moet aanspreken om plekken met alleszeggende namen als ‘God’s Window’ ook daadwerkelijk te kunnen bereiken.

Graskop

Aan de andere kant van de canyon zoek ik in het dorpje met de welluidende naam Graskop voor niet al te veel geld een leuk vakantiehuisje uit voor vannacht. Daar loop ik ook Nel en Hugo tegen het lijf, een aardig gepensioneerd stel uit Zoetermeer, dat me meeneemt naar een nabijgelegen restaurant om me op bobotie te trakteren.

Na dit gezellige diner loop ik terug naar mijn huisje en met de kat die zichzelf voor vannacht als mijn huisdier heeft gebombardeerd nog heerlijk op schoot, sta ik het mijn ogen gewillig toe om, ruim voor het einde van de Bondfilm, tot de volgende ochtend dicht te vallen.

Volgende: Malelane – De leeuw
Vorige: Van Baltimore naar Polokwane – Dreigend onheil
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’