Taşucu – De wachter

Donderdag 2 januari. Turkije.

In totaal heb ik in vijf maanden tijd net iets meer dan 10.000 kilometer gereden. En nu moet ik me langzamerhand gaan klaarmaken voor het vervolg van mijn reis.

Ik heb nog geen idee hoe dat vervolg zal verlopen, geen idee waar het vervolg zal zijn en geen idee hoe ik daar dan moet komen. Het enige wat ik weet is dat mijn volgende halte Cyprus zal zijn, maar wat er daarna gaat gebeuren, welke kant ik daarna op kan, of moet… wie het weet mag het zeggen.

Wachtend op de boot dwaal ik een beetje rond door het dorpje. Ik drink een kop koffie in een café. Ik lees wat op een bankje in de haven. Ik zit een poosje in een internetcafé. Ik ga naar hetzelfde restaurant als gisteren en bestel daar meteen maar twee dürüm met kip, omdat één dürüm een beetje te weinig was. Vandaag krijg ik echter twee enorme borden met rijst, vlees en groente voor mijn neus. Ik voel me nogal opgelaten, maar niemand om me heen lijkt er echt vreemd van op te kijken.

Als ik uitgegeten ben is het nog niet eens twee uur. Mijn fantasie is op en de tien uren die resteren tot de boot vertrekt vul ik louter nog met repeterende handelingen.

Ik hobbel van koffietent naar bankje en van internetcafé naar restaurant.
En dat houd ik vol tot middernacht.
Met gemak.
Want ik ben een uitstekende wachter.

Volgende: De reden voor een fietsreis – Deel 1 – Waarom?
Vorige: Taşucu – Nieuwjaarsduik
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’