Pamukkale – Schijnbaar ijs
Maandag 23 december. Turkije.
Ik kan dan wel keihard lopen afgeven op toeristische trekpleisters en hun bezoekers, maar als ik het daar echt zo vreselijk vind, kan ik er natuurlijk ook gewoon voor kiezen niet meer naar dergelijke plekken toe te gaan.
Maar dat doe ik dan ook weer niet. Ik blijf die plekken toch steeds opzoeken en huppel daar dan net als alle andere toeristen enthousiast in de rondte, met mijn fototoestel in de aanslag, klaar om diezelfde stomme kutfoto te maken als de rest.
Ik ben misschien nog wel erger dan de anderen, want waar het hen geen zier lijkt te interesseren dat er zoveel mensen zijn, ben ik niet eens bereid al dat moois met de rest van de wereld te delen en loop ik alleen maar te mokken dat het zo druk is.
Pamukkale
Ik ben dus hardleers en ik blijf het proberen.
En dat is maar goed ook. Want zo heel af en toe word ik toch nog aangenaam verrast door een plek die zo bijzonder is, dat het me niet uitmaakt hoeveel mensen er zijn.
Pamukkale is zo’n bijzondere plek.
Zoiets als Pamukkale heb ik nooit eerder gezien. Een enorme helling, die zelfs als je eroverheen loopt nog op een gletsjer lijkt, hoewel hij helemaal niet uit ijs, maar uit kalksteen bestaat. Constant blijf je het gevoel houden dat je over ijs loopt en dat je elk moment kunt uitglijden, wat het des te onlogischer maakt dat je op blote voeten door het lauwwarme water van de gifblauwe poeltjes omhoog aan het waden bent.
Eenmaal boven wacht je, naast een fenomenaal uitzicht over de omliggende bergen, als een soort extra bonus de volgende prachtige Romeinse stad, die daar helemaal niet thuis lijkt te horen en die het geheel nog wat surrealistischer, maar ook wel weer helemaal af maakt.
Pamukkale is dus een geweldige plek, die ik voor geen goud had willen missen. Ik moet het dus maar gewoon blijven proberen.
Want als een op de tien toeristische plekken zo de moeite waard is als deze, dan neem ik die negen andere plekken met liefde op de koop toe.
Volgende: Van Acıpayam naar Korkuteli – Sadomasochisme
Vorige: Selçuk – Wereldwonderen
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’
0 reacties