Van Skopje naar Dolno Kalaslari – Tolwegen

Zondag 24 november. Macedonië

Ik moet dwars door Macedonië naar Griekenland. Dat is van grens naar grens twee dagen fietsen over een rechte snelweg richting het zuiden. Het enige probleem is dat die rechte snelweg een rechte tolsnelweg is en dat op alle verkeersborden luid en duidelijk staat vermeld dat het verboden is daarop te fietsen.

Als ik een politieagent zie staan, neem ik het zekere voor het onzekere. Ik rijd naar hem toe om hem om advies te vragen.

Ik: Goedemiddag meneer, ik wil naar Griekenland. Hoe kom ik daar?
Politieman: Over deze snelweg. Almaar rechtdoor.
Ik: Ah. Maar mag dat dan wel? Er staan overal borden met ‘verboden te fietsen’ erop.
Politieman: Klopt. Je mag hier helemaal niet fietsen. Dat is levensgevaarlijk.
Ik: Hmm… Maar hoe kom ik dan wel naar Griekenland
Politieman: Dit is de enige weg naar Griekenland.
Ik: Mag ik er dan overheen?
Politieman: Oké. Als je maar wel voorzichtig doet. De weg is heel druk en hij wordt verderop heel smal.
Ik: Mooi. Maar krijg ik dan geen problemen met andere politiemannen?
Politieman: Nee.
Ik: Oké. Bedankt.

Wijnranken en tolhokjes

Het blijkt een uitstekende weg te zijn, die dwars door de bergen en hoog langs een snelstromende rivier loopt. Overal waar ik kijk zie ik wijnranken. Hier en daar moet ik door levensgevaarlijke tunnels en zo nu en dan kom ik bij een tolhokje waar ik, als ik op mijn fiets voor het raampje verschijn, keer op keer de lachers op mijn hand heb. Zo grappig vinden ze het, dat ik nooit hoef te betalen om erdoor te mogen.

In Motel Makedonija, dat heel praktisch vlak langs de grote weg ligt, neem ik een kamer.
Het motel heeft ook een restaurant waar ik wat te eten kan krijgen. Ik bestel de caesarsalade die ik, zonder opgaaf van reden, niet in het restaurant, maar in de lobby moet opeten. Niet bepaald gezellig, dus prop ik alles zo vlug ik kan naar binnen.

Terug in mijn veel te grote kamer drink ik het kleine flesje wijn leeg, dat ik onderweg bij een van de tolhokjes van een biologisch-dynamische boer heb gekregen. De wijn is zo zuur dat mijn maag daar de hele nacht van in brand staat.

Volgende: Van Gevgelija naar Thessaloniki – Spiegeleieren
Vorige: Van Pristina naar Skopje – Verdrietig
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’