Van Panevėžys naar Ukmergė – Hersenspinsels

Dinsdag 17 september. Litouwen.

Natuurlijk kan ik niet alle dagen de toerist uithangen als ik aan het fietsen ben. Natuurlijk is het niet alle dagen feest en op de meeste dagen valt er helemaal niet zoveel te beleven onderweg. Toch moet ik er ook op die dagen voor zorgen dat ik me vermaak. Of op z’n minst dat ik me niet zo erg verveel.
En als er in de wereld om me heen verder niet zoveel te doen is, dan zal het entertainment uit mezelf moeten komen. Uit mijn hoofd.

Gelukkig is mijn hoofd een bijzondere plek. Je kunt het niet bedenken of het vindt er wel plaats. Diepe filosofische inzichten kunnen zonder noemenswaardige overgang plaatsmaken voor de meest ranzige pornografische banaliteiten. Opzienbarende openbaringen worden er in een rap tempo afgewisseld met de meest onbenullige flauwekul. Er worden verbanden gelegd die eerder hooguit alleen door frequente lsd-gebruikers zijn gelegd en invloed op wat zich er allemaal afspeelt heb ik nauwelijks.
Ik zal het moeten doen met datgene wat mijn brein voor me in petto heeft.

Litouwers

Zo is er onlangs al fietsend een inzicht tot me gekomen waar ik nauwelijks iets mee kan, maar waar ik wel steeds meer onder te lijden heb.
Ik heb namelijk ontdekt dat als je het hebt over de inwoners van dit land, je het net zo goed kunt hebben over een van de meest gevierde en verguisde volkszangers die de stad Rotterdam rijk is.
Zeg het maar eens hardop. Het verschil zul je niet horen.

De consequentie van het ontdekken van deze halfslachtig cryptische omschrijving is dat ik nu al dagenlang luidkeels ‘I can see clearly now the rain is gone’ zit te zingen op mijn fiets.

En het ergste is misschien nog wel dat ik alleen de eerste drie regels van het eerste couplet ken, zodat ik me constant een slechte cd voel, met een flinke kras erin.

Ik zie wel dat automobilisten me af en toe meewarig aan zitten te kijken als ik weer eens met elleboogstoot en al in de regen ‘I can see all obstacles in my way’ zit te blèren, maar ik kan het echt niet helpen.
Het is sterker dan ik en ik zal ermee moeten leren leven. In ieder geval tot de volgende belanghebbende ontdekking mijn hoofd vergiftigt.

Volgende: Vilnius – Visumgedoe
Vorige: Van Bauska naar Šiauliai – Kruisheuvels
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’