Van Orania naar Strydenburg – De broekenpoeper

Gepubliceerd door Marco Singelenberg op

Maandag 1 december. Zuid-Afrika.

Laatste loodjes

Van Orania naar Strydenburg- De broekenpoeper

Zuid-Afrika is een fenomenaal land en het is er overal even mooi. Toch begint het me steeds meer moeite te kosten me iedere morgen weer op mijn fiets te hijsen. De laatste loodjes vallen me zwaar en ik wil nu eigenlijk wel echt klaar zijn. Ik wil tegen mezelf en misschien ook wel tegen de wereld kunnen zeggen: ‘Kijk eens wat ik gedaan heb!’

En daar moet ik nog heel even geduld voor opbrengen.

Het kost me moeite om op te staan, het kost me moeite om op te stappen en ook de eerste kilometers lijken meestal een eeuwigheid te duren. Maar als ik eenmaal weer goed en wel onderweg ben, dan gaat het allemaal wel weer. Na een poosje de pedalen rondgedraaid te hebben, zie ik de lol er wel weer van in en kan ik me niet voorstellen dat er iets mooiers bestaat dan de hele dag met dit mooie weer in dit fantastische landschap rondfietsen.

Diarreeaanval

Ook vandaag is dat ongeveer het scenario. Ik heb vanmorgen ontbeten in het heerlijk rustige en prachtig gelegen Oewerhotel in Orania en de eerste veertig zware kilometers naar Hopetown zijn achter de rug. In dat nogal naargeestige zwarte dorpje heb ik wat te eten en een fles frisdrank gekocht en nu rijd ik over de drukke N12 richting Strydenburg, het 60 kilometer verderop gelegen stadje dat ik voor vandaag als eindbestemming in gedachten heb.

Het is half een in de middag en ik begin er net weer een beetje schik in te krijgen. Het is lekker weer en ik ben lekker met mezelf aan het fietsen.

Maar dan voel ik het plotseling opkomen. Vrijwel direct herken ik het gevoel. Een diarreeaanval. Ik kijk om me heen. Geen plek te zien waar ik even naar het toilet kan. En het is te druk om langs de kant te gaan zitten.
Met samengeknepen billen rijd ik verder. Tegen beter weten in, want dit ga ik niet lang op kunnen houden. Daar zijn de samentrekkingen te heftig voor.

Ik blijf om me heen kijken.
Kansloos.
Net als overal in Zuid-Afrika is de weg afgescheiden door een hoog hek en overal lopen mensen. Ik kan hier echt niet zomaar aan de kant gaan zitten schijten. Dus blijf ik maar doorrijden.
Ik blijf mijn billen samenpersen en ga nog even extra stevig op mijn zadel zitten, in een uiterste poging de boel een beetje terug te duwen.

Drentelen in een lelijk weiland

Tot ik het echt niet meer houd en mijn hele broek onderpoep.
Ik kan er niks aan doen en ik moet maar gewoon doorrijden tot er een plek is waar ik mezelf kan verschonen. Na een paar kilometer vind ik een relatief rustige plek, waar een enorm verkeersbord de automobilisten het zicht enigszins ontneemt. Daar probeer ik de boel zo goed en kwaad als het kan schoon te maken met het water uit mijn bidons en het beetje toiletpapier dat ik nog heb.

Om maar niet ontdekt te worden, houd ik iedere keer als er een auto langskomt op mezelf te wassen. Ik trek dan mijn broek omhoog en doe zo nonchalant mogelijk net alsof er niets aan de hand is.

Dat vind ik blijkbaar het allerbelangrijkste.
Dat die volslagen vreemden, die met 120 in het uur langs me heen rijden, en die me na dit ene vluchtige moment nooit meer zullen zien, vooral niet doorhebben dat ik daar met een volle broek sta en dat ze vooral maar denken dat ik zonder reden in mijn schone kleren rondjes sta te drentelen in een lelijk weiland.

Jeuken

Man, wat voel ik me ellendig. En dit was ook nog eens mijn laatste setje relatief schone kleren. Verschonen is dan ook niet precies het juiste woord, maar ik trek een broek aan die in ieder geval iets minder vies is, zodat ik niet langer ruik naar iemand die net een half uur in een beerput heeft gelegen.

Voor ik verder fiets giet ik het laatste restje water over mijn handen. Ik stink nog steeds en één ding weet ik zeker. Dat gaat jeuken straks.

Volgende: Van Beaufort-West naar Klaarstroom: De Karoo
Vorige: Van Vanderkloof naar Orania – Sinistere racisten
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’


0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.