Van Houndé naar Boromo – Voetbal

Vrijdag 13 juni. Burkina Faso.

Voetbal.
Voetbal is belangrijk in Afrika. Nee, voetbal is het allerbelangrijkste in Afrika en nu een paar dagen geleden in Brazilië het WK van start is gegaan, is het hele continent van dat spelletje in de ban.

Het is alleen nog maar voetbal wat de klok slaat en dat is dan ook zo’n beetje het enige waar de mensen nog over praten. Voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Vol overgave volgen ze wedstrijden tussen landen waar ze nog nooit van hebben gehoord en waar je ook komt, overal staat er wel ergens een tv op zijn maximale volume te schreeuwen dat er een bal tegen de paal is gespat of net naast is gegaan.

Ik zou dit continent dan ook tekortdoen als ik niet heel even stil zou blijven staan bij dat spelletje. En als het dan toch over voetbal moet gaan, dan kan ik net zo goed een impressie geven van een van de mooiste wedstrijden die het Nederlands elftal ooit heeft gespeeld. De eerste wedstrijd van Nederland op dit wereldkampioenschap. De wedstrijd tegen Spanje.

Robin van Persie

Achter mijn eenvoudige pension staat buiten op een wankel tafeltje een tv. De andere gasten, een man of twaalf, zijn niet in opperbeste stemming. Omdat alle Afrikanen alle Afrikaanse landen steunen, zelfs met gezonde tegenzin het Arabische Noord-Afrikaanse Algerije, zijn we teleurgesteld. Een beetje. Kameroen heeft namelijk zojuist met 1-0 verloren van Mexico. Onterecht natuurlijk. Vinden we.

Maar nu gaat de knop om. We laden ons opnieuw op, want Oranje staat op het punt te beginnen. En nu zijn we met z’n allen voor Nederland. Want daar kom ik vandaan. Het oranje shirt, dat ik een jaar geleden speciaal voor deze gelegenheid in mijn fietstas heb gestopt, fladdert trots om mijn mager geworden bovenlijf. Dat moet dus goedkomen.

De volksliederen. De sfeerbeelden uit het stadion. Het beginsignaal. De aftrap. De spanning. De onterechte penalty voor Spanje. De onterechte 1-0. De eerste helft die voortkabbelt. En dan gebeurt het. Op slag van rust. Een splijtende pass van Daley Blind en plotseling is daar Robin van Persie. Hij sprint. Hij springt. Hij vliegt. Hij laat met een onwaarschijnlijke snoekduik de bal via zijn hoofd achter Casillas in het net verdwijnen. Al mijn nieuwe Afrikaanse vrienden gaan terecht he-le-maal uit hun plaat nadat ze zojuist getuige zijn geweest van een van de mooiste doelpunten ooit. En ik ook.

Dan is het rust.

Stroomuitval

Als de scheidsrechter fluit voor het begin van de tweede helft zit iedereen er weer klaar voor. Iedereen heeft geplast, gegeten en gedronken. Iedereen heeft er weer zin in. Iedereen zit weer op het puntje van zijn stoel. Maar het blijft wel Afrika, dus na een paar minuten valt de stroom uit.

In het pikkedonker doe ik een poging me over de rommelige zandweggetjes van dit mij totaal onbekende stadje een weg te banen naar het centrum. Hoewel ik geen hand voor ogen zie, kom ik daar na ruim tien minuten toch aan. En daar is nog wel stroom. Gelukkig.

Ik duik het eerste winkeltje in dat ik tegenkom, een dubieus elektronicawinkeltje. Voor het piepkleine beeldscherm hebben zich vijftien mannen verzameld. Niemand kijkt ervan op dat ik ineens tussen ze in sta. Niemand merkt me op. Want ze kijken voetbal. Niemand merkt iets anders op dan voetbal.
Ik kijk naar de lettertjes bovenaan het scherm. Dat kan niet kloppen. Daar staat 3-1. Voor ons. Ik vraag het aan de man naast me. Het is echt waar. In een kwartier tijd is er twee keer gescoord.

Heel Spanje voor lul

Dan wordt het 4-1. Ik juich. En het wordt 5-1. Robben zet in zijn eentje heel Spanje voor lul. Iedereen juicht. Iedereen is euforisch. Hysterisch zelfs. Niemand kan genoeg krijgen van deze historische vernedering. En die vernedering mag nog veel erger. Huilende Spaanse voetballers. Dat is wat we willen zien. Iedereen hoopt op 6-1. En 7-1. En 8-1. Maar dat gebeurt niet.

Na het eindsignaal loop ik weer terug naar mijn huisje voor vannacht. De elektriciteit is net weer terug en mijn vrienden lachen. Ze hebben het gezien. Ze hebben het gezien en ze feliciteren me. Ze slaan me op de schouder. Ik ben de man. Want ik kom uit Nederland. Ik heb een oranje shirt aan en ik heb zojuist met 5-1 van Spanje gewonnen.

Volgende: Van Boromo – Sabou – Krokodillen
Vorige: Van Bobo-Dioulasso naar Houndé – Thuis
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’