Van Dipkarpaz naar Zafer Burnu – Wilde ezels

Maandag 20 januari. Noord-Cyprus.

Twee weken geleden heb ik op de boot naar dit eiland toe twee Duitsers ontmoet, Tias en Anna. Ik heb contact met ze gehouden en we hebben afgesproken om samen door het Turkse deel van Cyprus naar het uiterste puntje van het eiland te fietsen.

En wat is het hier mooi en rustig. Wat zijn de stranden hier idyllisch en wat is de natuur hier ongerept. Wat een tegenstelling is dit deel van het eiland ten opzichte van het Griekse deel.

Als het niet zo gevoelig zou liggen, dan zou ik bijna willen zeggen dat de Turken het eiland gered hebben door er veertig jaar geleden een deel van te bezetten. Want waar de Griekse Cyprioten de ziel van hun deel van het eiland hebben verkocht aan de Britten, die hier komen om net te doen alsof ze op hun eigen eiland zitten, maar dan met lekker weer, de Russen, die de langs de hele kustlijn uit de grond gestampte foeilelijke appartementencomplexen massaal opkopen, en de Chinezen, die als ongedierte opduiken op alle plekken waar een beetje stroop is gemorst, is het noordelijke deel een verademing met de rust die er heerst en de schoonheid die het heeft.

Je kunt hier in alle rust fietsen, kamperen op het strand, zwemmen in het heerlijke water van de kleine, kalme baaitjes en als het hier eenmaal donker is, is het ook echt donker en kun je je urenlang vergapen aan sterren die vallen en een glasheldere maansopkomst boven zee.

Wilde ezels en agenten met wijn

Vandaag hebben we onze tenten opgezet tussen de balkende wilde ezels op het zo herkenbare uiterste puntje van het eiland. In het hele gebied is er maar één dienstdoende agent en die heeft zo weinig werk dat hij alle tijd heeft om met een fles zoete rode wijn bij ons langs te wippen voor een praatje bij ons kampvuur.
Hij heeft het naar zijn zin en vertelt mooie verhalen over zijn land, tot na een paar uur de plicht weer roept en hij verder moet met zijn ronde.

Wij blijven zitten tot de wijn op en het vuur uit is. Zonder de warmte van de vlammen is het te koud om buiten te blijven en om half twaalf duiken we onze tenten dus maar in.

Volgende: Van Boğaz – Larnaka – Massages
Vorige: Van Nicosia naar Nicosia – Gekke grenzen
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’