Van Boğaz naar Larnaka – Massages

Woensdag 22 januari. Cyprus.

Anna en Tias heb ik gisteren achtergelaten op een verlaten bountystrand. Zij blijven daar op hun gemak nog wat ronddartelen, maar ik moet een beetje tempo gaan maken om nog op tijd in Limasol aan te komen, de plaats waarvandaan mijn schip zal vertrekken.

Vandaag leidt mijn route me over het grondgebied van maar liefst drie landen.
Na een kort toeristisch rondje door het fraaie stadje Famagusta rijd ik de Turkse Republiek van Noord-Cyprus weer uit. Maar dat brengt me nog niet direct terug op Cypriotische bodem. Om weer in het Griekse deel van het eiland te komen, moet ik eerst de legerbasis van Dhekelia passeren, een stukje land waar de Britten het nog altijd voor het zeggen hebben, omdat ze het vanwege de strategische ligging van het eiland tot op heden niet aan de Cyprioten terug hebben willen geven.

Eenmaal terug tussen de Griekssprekenden, is het niet ver meer naar het stadje Larnaka.
Als ik daar aankom, vraag ik aan een willekeurige voorbijganger me de weg te wijzen naar het centrum.

Een ongevraagde massage

Ik raak met hem in gesprek en we gaan even op een bankje zitten. Hij vertelt me dat hij masseur is, zegt dat hij me graag een keer zou masseren en zonder mijn reactie af te wachten voegt hij direct de daad bij het woord.
Hij beweegt zijn hand langs mijn been en hoewel ik geen expert ben op het gebied van massages, zou ik de manier waarop hij me aanraakt niet bepaald als masseren willen omschrijven. Eerder als strelen.

Nu kan ik me op zich voorstellen dat hij een dergelijke ontmoeting wel ziet zitten. Ik zie er namelijk best goed uit, helemaal voor mijn leeftijd. Maar aan de andere kant vind ik het ook wel wat vreemd dat hij juist mij uitkiest voor zijn avances.
Ik zie mezelf nou niet echt als een voor de hand liggend slachtoffer.
Waarom zou een fietser uit West-Europa na een lange fietsdag, vermoeid en nat van het zweet, in godsnaam geïnteresseerd zijn in een seksuele uitspatting met een willekeurige Cypriotische man midden in een drukke stad?

Ik vertel hem vriendelijk dat ik niet zo ben gediend van zijn toenadering en voor ik er erg in heb, is hij bijna geruisloos de stad alweer in gescheurd op zijn scooter, mij verbaasd, verward en toch ook een klein beetje gevleid achterlatend.

Volgende: Van Larnaka naar Limasol – Te vroeg
Vorige: Van Dipkarpaz naar Zafer Burnu – Wilde ezels
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’