Van Banfora naar Toussiana – Max

Gepubliceerd door Marco Singelenberg op

Maandag 9 juni. Burkina Faso.

Van Banfora naar Toussiana - Max - rat

Mijn toertochtje brengt me vandaag langs nog een vriend, een iets minder nieuwe: Max, de Franse jongen met de kleine rode Peugeot, die ik in Mauritanië heb ontmoet.

Max is een bijzondere en ook een bijzonder aardige jongen en ik vind het leuk hem vandaag weer te ontmoeten. Het is überhaupt best bijzonder dat hij hier terecht is gekomen, want waar ik bij de ambassade in Nouakchott moeiteloos een visum voor Mali heb gekregen, lag dat voor Max wat minder eenvoudig.
In Mali zijn ze niet zo blij met de Franse militaire inmenging in het land en mensen met een Franse nationaliteit kunnen het op dit moment wel vergeten op de officiële manier een visum te bemachtigen.

Hij heeft daarom met zijn stomme autootje een tocht dwars door de woestijn moeten maken, om ergens bij een vergeten grenspost zijn geluk te beproeven bij een Malinese douanier. Die heeft hij voor een beetje geld zover gekregen hem alsnog het land binnen te laten.

Zijn auto heeft de tocht door het zand ternauwernood overleefd en met horten en stoten heeft hij een kleine stad weten te bereiken, waar ze dat ding provisorisch hebben kunnen repareren. Daarna is hij doorgereden naar Burkina Faso, waar hij inmiddels in zijn eigen kleine huisje op een compound bij een familie in het dorp Toussiana woont.

Kappers en jungles

Om tien uur had ik met hem afgesproken bij de benzinepomp van Toussiana. Hij stond al langs de kant van de weg op me te wachten toen ik daar iets na tienen aankwam.

Met zijn nieuwe gastgezin was hij op weg naar de kapper.
Dat kwam mij ook goed uit.
Ik was ook wel weer toe aan een fikse tondeusemishandeling, dus nadat Max en zijn hele familie aan de beurt waren geweest, heb ik ook meteen maar even plaatsgenomen in de stoel van de vriendelijke barbier. Die heeft er in een razend tempo, maar wel met de grootste zorgvuldigheid voor gezorgd dat ik er weer pico bello uitzie. En dat voor niet meer dan een paar centen. Over waar voor je geld gesproken.

Na het kappersbezoek zijn we met wat kinderen uit het dorp een wandeling gaan maken door de schitterende junglevallei die onder het dorp ligt. We hebben met z’n tweeën nog een paar biertjes gedronken in de lokale kroeg en daarna zijn we naar zijn huis gegaan om wat te eten.

Ik kon bij hem op de grond van zijn hutje blijven slapen en het is me uitstekend gelukt me niet te veel te storen aan de ratten en het andere ongedierte dat er over de vloer scharrelt.
Als je maar moe genoeg bent, dan stoor je je nergens meer aan.

Volgende : Van Bobo-Dioulasso naar Houndé – Thuis
Vorige: Van Sindou naar Niangoloko – Welletjes
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’

Categorieën: 14 West-Afrika

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.