Van Sindou naar Niangoloko – Welletjes

Zaterdag 7 juni. Burkina Faso.

Mijn tochtje door Mali heeft erin gehakt. Lange dagen, weinig slaap en veel, heel veel zon. Dat kun je lang volhouden, dat kun je volhouden zolang het moet, maar nu ik eenmaal in Burkina Faso ben aangekomen en ik het rustig aan kan gaan doen, laat mijn lichaam me op een niet mis te verstane manier weten dat het wel even welletjes is geweest.

Ik ben moe. Moe. Zo moe…

Ik moet het even kalm aan doen. Even pas op de plaats. Even terug naar z’n twee. Even een weekje tijd voor wat rust, wat toerisme en wat sociale contacten. Even een weekje niet meer dan twee, drie uurtjes fietsen op een dag. Dat is wel even zat. Meer dan zat.

Rotslandschappen en smurfendorpjes

Ik ben dus maar begonnen aan een leuk fietsrondje.
Gisteren heb ik het buitenaards aandoende rotslandschap van de Sindou Peaks bezocht en vandaag heb ik dwars door een heerlijke regenbui een tochtje gemaakt over een onverharde weg door een mooi groen gebied, een gebied vol palmbomen en leuke kleine dorpjes met leuke lemen huisjes, die met hun leuke puntige rieten daken onwillekeurig de verwachting wekken dat Grote Smurf ieder moment vanuit de deuropening tevoorschijn kan smurfen.

In Niangoloko, mijn einddoel voor vandaag, ben ik op zoek gegaan naar Issaku, mijn nieuwe vriend, die ik een paar dagen geleden heb ontmoet in een hotel.
Ik had geen idee waar ik moest zoeken, vooral omdat ik geen idee had waar hij woonde. Niangoloko is nog best groot en het was dan ook heel toevallig dat ik vlak na het binnenrijden van de stad langs een bord reed waar de naam van zijn bedrijf op stond, een bedrijf dat hij heeft opgericht om illegale kinderhandel tegen te gaan.

Ik fietste in de richting die de pijl op dat bord aangaf en hoorde na een paar honderd meter mijn naam roepen. Ik keerde om en zag hem zitten. Buiten zijn kantoor. Op een stoel.
Hij was aangenaam verrast door mijn komst. Hij moest nog kort iets afhandelen en vervolgens heeft hij me meegenomen, eerst naar een restaurantje om een fles wijn te drinken en daarna naar zijn huis om me kennis te laten maken met zijn gezin, me mee te laten genieten van de niet geringe kookkunsten van zijn charmante echtgenote en om samen naar voetbal te kijken tot onze ogen erbij dichtvielen.

Volgende: Van Banfora naar Toussiana – Max
Vorige: Van Sikasso naar Koloko – Ruimschoots
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’