Białowieża – Zofia

Zaterdag 28 september. Polen.

Donderdag ben ik in Białowieża aangekomen, een klein plaatsje midden in een immens nationaal park, vlak bij de grens met Wit-Rusland.
Wit-Rusland mag ik morgen pas in, maar dit is een fijne plek en het is niet erg hier een paar dagen te moeten wachten. Het is hier rustig en mooi en de afgelopen drie dagen heb ik de tijd lekker langzaam voorbij laten gaan in tal van kroegen, cafés en restaurants.
Ik heb wilde zwijnen en heel veel verschillende paddenstoelen gezien tijdens een fietstocht door het bos en ik heb een bisonreservaat bezocht.

Het is heerlijk om een paar dagen helemaal niets te hoeven en deze plek is daar bij uitstek geschikt voor.

Zofia

Białowieża bevalt me dus wel. Maar wat voor mij het bezoek aan Białowieża pas echt tot een hoogtepunt maakt is een dame. Zofia.
Ik slaap bij haar in haar schattige oude pensionnetje en waar een overnachting in een pension normaal gesproken niet veel meer is dan een zakelijke overeenkomst, waarbij je iemand geld overhandigt en in ruil daarvoor een nacht onderdak terugkrijgt, is dat bij deze geweldige, lieve, oude dame wel anders.

Bij Zofia voel ik me thuis.

Zofia geeft me het gevoel dat ik haar al jaren ken en voor eventjes is het alsof ik de oma heb die ik nooit eerder heb gehad.
Zofia begint overdag vast met het stoken van mijn ouderwetse houtkachel, omdat het ’s avonds zo snel afkoelt.
Zofia maakt voor een habbekrats een ontbijt klaar van brood met kaas, gevulde pannenkoeken, fruit, een lap vlees en eieren met spek.
Zofia vraagt of ik het erg vind als het ontbijt morgen een half uurtje eerder is, omdat ze zo graag even naar de kerk wil.
Zofia komt ’s avonds laat bij me op de deur kloppen om in het Pools te vragen of ik de televisie van kamer 1 even wil instellen.
Zofia is bezorgd en zegt dat ik vooral heel voorzichtig moet zijn als ik in Wit-Rusland ben, omdat de dingen daar nou eenmaal niet zo zijn als hier.

En natuurlijk stel ik de tv in kamer 1 in. Natuurlijk vind ik het niet erg als ze morgen even naar de kerk gaat. Natuurlijk blijf ik elke ochtend net zolang dooreten tot ik al het eten dat ze maar aan blijft voeren echt niet meer naar binnen krijg. En natuurlijk zal ik voorzichtig zijn in Wit-Rusland.

Volgende: Volkovysk – Lenin
Vorige: Van Augustów naar Białystok – Vrachtwagens
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’