Bafoulabé – De regen

Zondag 18 mei. Mali.

Ik heb een klein beetje haast. Uiterlijk op 4 juni moet ik namelijk Mali weer uit zijn. Maar hoewel de tijd nu wel een klein beetje begint te dringen, moet dat nog wel haalbaar zijn.

Als ik vanaf nu een klein beetje tempo ga maken, dan moet me dat zelfs nog vrij gemakkelijk gaan lukken.
Toch…?

Het verhaal van de regen.

Ik heb de kortste weg genomen van Kayes naar Bamako en ik ben neergestreken in het stadje Bafoulabé als het regenseizoen nogal plotseling besluit om te beginnen.

Voor mij is dat vier uur te vroeg.

Om te kunnen belanden op de mooie nieuwe weg die naar het stadje Manantali is aangelegd, moet ik vanuit Bafoulabé eerst een 40 kilometer lange, onverharde weg trotseren.
En dat lukt me niet.

Het heeft vannacht en vanochtend urenlang gestortregend en al na een paar kilometer zit ik voor de tweede keer muurvast in de modder.
Ik kan geen kant meer op.
Het kost me moeite genoeg om op deze zompige glijbaan gewoon stil te blijven staan, laat staan om met alle kracht die ik in me heb die 50 kilo zware fiets de zuigende blubber uit te duwen.
Uiteindelijk lukt dat, vraag niet hoe, maar verder rijden is geen optie.

Hawa

Terug in het pensionnetje in Bafoulabé wachten me als troost een warme douche, een warme maaltijd en een warme knuffel van Hawa, het Ivoriaanse kamermeisje, dat erg blij lijkt me weer te zien.
Hawa staat erop mijn kleren voor me te wassen en ik begin met het schoonmaken van mijn fiets.
Het kost me twee uur om hem schoon genoeg te krijgen om er morgen überhaupt op verder te kunnen rijden.
En ik moet morgen verder rijden.
Tijd om langer dan een nacht te blijven heb ik niet.

Ik moet verder rijden en ik moet kiezen. Ik kan nog een poging wagen over dezelfde onverharde modderweg, maar dan mag het echt niet meer gaan regenen. Als dat gebeurt, dan heb ik een probleem. Dan kom ik Mali nooit meer op tijd uit. En als ik zo naar de lucht kijk, dan durf ik daar mijn geld niet op in te zetten.

Ik kies dus maar voor de meest veilige optie: terug naar Kayes. Twee dagen terug over dezelfde weg als waarover ik ben gekomen, om daarna alsnog via die andere, langere, saaiere, maar veel betere en helemaal verharde weg naar Bamako te rijden.

Volgende: Van Bafoulabé naar Douroun – Het dorp
Vorige: Van Goudiri naar Diboli – Lichte zeden
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’