Van Honningsvåg naar Smørfjord – Tunnels

Dinsdag 30 juli. Noorwegen.

De Noordkaap wordt dus ten onrechte gezien als het noordelijkste punt van het Europese vasteland. Zoals gezegd is het om te beginnen al niet het meest noordelijke punt, dat is Knivskjelodden, maar daarnaast liggen zowel de Noordkaap als Knivskjelodden eigenlijk helemaal niet op het vasteland, maar op een eiland. Een eiland dat alleen maar over de weg te bereiken is omdat de Noren er diep onder de zee een 7 kilometer lange, natte, koude, lawaaierige tunnel naartoe hebben gegraven.

Totaal onverantwoord is het om op de fiets door die tunnel te rijden en totaal onbegrijpelijk dat dat niet streng verboden is.

De eerste 3 kilometer gaat de weg met een helling van 10% omlaag, zodat je als een soort menselijke kanonskogel over de weg wordt geschoten. Vervolgens rol je een kilometer door, om daarna tegen een muur aan te rijden. Want die laatste drie eeuwigdurende kilometers loopt de weg natuurlijk ook weer net zo steil omhoog.

Krachten

Hijgend en zwetend probeer ik bijna vergeefs om aan de andere kant van het water te komen. Bij ieder hectometerpaaltje houd ik mijn benen even stil, in een wanhopige poging nieuwe krachten te verzamelen. Krachten die ik nog helemaal niet heb.

Halverwege de helling word ik ingehaald door Thibault, een jonge Fransman. Hij is van Marseille naar de Noordkaap gefietst en is nu op zijn weg terug naar Frankrijk. Zijn conditie is dus wel goed. Geduldig neemt hij me op sleeptouw, tot we eindelijk het zonlicht aan het eind van de tunnel zien en we weer terug zijn op het vasteland.

Met vaste grond onder de wielen rijd ik nog 30 kilometer verder, tot ik een schitterende kampeerplek vind aan een van de prachtige, grillige fjorden die de ruige wildernis van Noord-Scandinavië rijk is.

Volgende: Van Smørfjord naar Skaidi – Lente
Vorige: Van Honningsvåg naar Skarsvåg – De Noordkaap
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’