Van Gaya naar Malanville – Vallen

Woensdag 2 juli. Benin.

Talloze malen ben ik gevallen met de fiets. Als ik in een Nederlands winterwonderlandschap weer eens veel te hard door een onverwacht spekgladde bocht reed bijvoorbeeld. Of als ik midden in de nacht in benevelde toestand van Café 1890 terug naar huis probeerde te komen en er weer eens een stoeprand wat te dicht bij de weg was neergelegd.

Ik heb dus een ruime ervaring met fietsend op de bek gaan, maar op reis ben ik kennelijk voorzichtiger. Tot nu toe ben ik op geen enkele fietsreis die ik ooit heb gemaakt gevallen. Wel ben ik meer dan eens bijna de bocht uit en een ravijn in gezeild en ook ben ik in Amerika ooit met een noodvaart tegen een stilstaande auto aan geknald, maar echt omgevallen ben ik nog nooit.

Vandaag was de eerste keer.

Een spectaculaire val was het niet. Integendeel. Eerder een knullige val.

Ik moest over een stuk weg waar werkzaamheden waren. En als er in Afrika wegwerkzaamheden zijn, dan is er geen omleiding, maar dan is er gewoon een poosje geen weg. Ik kwam vast te staan in het mulle zand, wilde tegen beter weten in doortrappen, kreeg geen grip en viel gewoon omver. Langzaam en volledig pijnloos. Het stelde eigenlijk niks voor. Alleen zat mijn hele lijf voor de rest van de dag volgeplakt met een dikke laag wit zand.

Volgende: Van Malanville naar Kandi – Iggy Pop
Vorige: Van Niamey naar Dosso – Giraffen
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’