Van Fada-Ngourma naar Matiakoali – Drilpudding

Dinsdag 24 juni. Burkina Faso.

Drilpudding als benen

Ik voel me nog altijd vrij slap. Mijn benen voelen aan als drilpuddingen en ik heb hoofdpijn. Toch voel ik dat mijn krachten langzaam terugkomen en al te veel moeite kost het me niet om door het fraaie groene landschap, over de rustige, vrij vlakke en redelijk goede wegen de bijna 100 kilometer naar het dorpje Matiakoali af te leggen.  

Halverwege de middag kom ik daar aan en hoewel het 35 graden is op de eenvoudige kamer die ik in de enige herberg van dit dorp heb gehuurd, kost het me geen enkele moeite om twee uur lang heel erg hard te slapen. 

Drilpudding als eten

Als ik wakker word is het al donker. Ik vraag aan de eigenaresse of ik wat bij haar kan eten. Dat is geen probleem en een half uur later krijg ik een bord voor mijn neus waar een berg blubberige substantie op ligt, met rode smurrie eroverheen en groene drab ernaast. Tô met tomatensaus en op spinazie lijkende groente. Niet heel lekker. Wel heel vullend.  

Elektriciteit is er niet, dus rest me niets anders dan na het eten weer naar bed te gaan. Erg is dat niet, want wat extra slaap kan ik nog altijd wel gebruiken. 

Volgende: Van Kantchary naar Niamey – Bruinachtig
Vorige: Van Zorgho naar Koupéla – Spierpijn
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’