Bamako – Broodnodige rust

Woensdag 28 mei. Mali.

Ik heb niet echt haast meer. Ik heb flink doorgetrapt en ik ga het zo goed als zeker halen om op 4 juni Mali uit te zijn. Burkina Faso is nog ruim 400 kilometer fietsen en daar heb ik nog een week de tijd voor.

Dat haal ik makkelijk. Met twee vingers in mijn neus. Zelfs zonder zadel zou ik dat halen. Als het zou moeten.
Toch…?

Het verhaal van de officiële documenten en de broodnodige rust.

Al vroeg ga ik op pad om een visum voor Burkina Faso te regelen.
De taxichauffeur zet me af voor de ambassade. Letterlijk door me er voor de deur uit te laten stappen en figuurlijk omdat hij veel te veel geld van me vraagt.

De mensen op de ambassade nemen vriendelijk mijn paspoort in. In de paar uur die ze nodig hebben om alles af te handelen slenter ik wat door een van de buitenwijken van de Malinese hoofdstad en om twee uur sta ik weer voor de deur van de ambassade.

Met in mijn paspoort een mooi handgeschreven visum sta ik niet veel later ook weer buiten. Ik stap in een taxi, die me terugbrengt naar het centrum en die daarvoor nog niet een derde vraagt van het bedrag waarvoor ik hier gebracht ben. Niet ver bij mijn hotel vandaan laat hij me uitstappen. Toch weet ik nog te verdwalen in de chaotische wijk, zodat ik pas drie kwartier later weer terug ben in mijn kamer.

De formaliteiten zijn achter de rug. En nu heb ik rust nodig.

Verplichte rust

Ik kan niet anders dan rust nemen.
Ik ben totaal uitgeput en ik heb het gevoel dat ik minstens een week nodig heb om bij te komen. De afgelopen weken waren zwaar en hebben hun tol geëist. Extreem zwaar en extreem warm was het, en bovendien heb ik nog altijd last van een vrij ernstige vorm van diarree.

Ik moet dus rust nemen. Maar een week, dat gaat niet. Dan haal ik Burkina Faso niet op tijd.

Twee dagen.
Dat kan wel.

Die twee dagen moet ik me van mezelf opsluiten in mijn heerlijke, rustige hotelkamer met airco en satelliet-tv en daar mag ik dan alleen maar uit komen om in het uitstekende Franse restaurant van het hotel uitgebreid te eten en Franse rode wijn te drinken.

Volgende : Van Bamako naar Ouélessébougou – Ouélessébougou
Vorige: Van Nossombougou naar Bamako – De hel
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’