Donderdag 25 december. Nederland.

De komende tijd ga ik me heerlijk onderdompelen in de wereld die Nederland heet. Ik ga tompoezen, zoute drop, paardenworst, oliebollen en zuurkool met spekjes eten. Allemaal door elkaar. En ik ga haring happen en in de snackbar een veel te hete kroket rechtstreeks uit het vet zo in één keer in m’n bek proppen, zodat ik daar zeker twee weken last van heb.

Ik ga kijken naar schaatsen, hockey, korfbal en Mighty Michael van Gerwen en ik kan niet wachten tot ik me lekker kan gaan ergeren aan het tenenkrommende wielercommentaar van Dijkstra en Ducrot tijdens de voorjaarsklassiekers. Hele zondagmiddagen ga ik naar Langs de Lijn zitten luisteren, om dan rond kwart voor zes alvast met mijn bord op schoot te gaan zitten wachten tot het voetballen begint.

Ik ga een fles jonge jenever met glas en al in de vriezer stoppen en die helemaal leegdrinken. Daarna duik ik de kroeg in, om te kijken hoe de barkeeper het bier zo vanuit het vat mijn fluitje in tovert.

Ik ga vloeken met een harde G en schelden met een harde OE. Ik ga hele dagen enorm lopen zeiken over het weer. Ik ga me ergeren aan polderpolitiek, klokkenluiders, RTL Boulevard en Zwarte Pietendiscussies en ik ga lachen om André van Duin, Toon Hermans, Theo Maassen en natuurlijk om Maxim Hartman, de grappigste man van Nederland en misschien zelfs wel van West-Europa.

Denkend aan Holland

Ik ga luisteren naar ‘Annabel’ van Hans de Booij en ‘Je Loog tegen mij’ van Drukwerk en daarna ga ik Doe Maar, De Dijk, Opgezwolle, The Amazing Stroopwafels, Saskia en Serge, Boudewijn de Groot, De Jeugd van Tegenwoordig en uiteraard alles van Koning Hazes opzetten. Ik ga Soldaat van Oranje twee keer achter elkaar bekijken en de scene uit Flodder, waarin Tatjana ‘Maar buurman wat doet u nu!’ roept, die ga ik de hele avond op repeat zetten.

Ik ga alle coupletten van Het Wilhelmus uit mijn hoofd leren en ik ga boeken lezen van Jeroen Brouwers, Arnon Grunberg, Reve, Hermans en Kluun. En misschien, heel misschien, pak ik er zelfs wel een gedichtje bij. ‘Blues on Tuesday’ van Deelder of ‘Nu Nog’ van Hugo Claus.

Ja, een gedichtje. Dat is wel een goed idee.
En laat ik dan maar gewoon beginnen met Marsman…

Denkend aan Holland zie ik breede rivieren traag door oneindig laagland gaan…

*

Hollandse landschappen

Voor wat betreft Marsman word ik al snel op mijn wenken bediend. Ik kan het natuurlijk niet laten dat laatste stukje naar huis nog even te fietsen en het is net alsof ik dwars door zijn gedicht heen rijd.

Het Hollandse landschap is onovertroffen in het winterse licht. Wat is dit land toch bijzonder. Die imposante wolkenluchten. Het Amsterdamse bos. Het verlaten en kneuterige winkelcentrum van Amstelveen. De majestueuze molens met hun majestueuze, bewegingsloze wieken. Hoe de enorme binnenvaartschepen zich tergend langzaam een weg door het Amsterdam-Rijnkanaal banen. Hoe de slootjes als een ingenieus spinnenweb door de nog altijd groene weilanden zijn geweven. Hoe de karakteristieke boerderijen in de geweldige ruimte zijn verzonken en hoe de boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen zijn verspreid door het land.  

En dat alles in één grootsch verband.

Wat is dit land toch mooi.
Wat is dit land toch onveranderlijk mooi.

Onderweg begint het wel te regenen. Maar dat geeft niet. Ook dat hoort erbij.

Over de Vreelandseweg kom ik Hilversum binnen. Langs het industriegebied van Kerkelanden rijd ik door naar de Diependaalselaan. Ik passeer bejaardencentrum Zuiderheide. Daarachter wonen Hans en Inge en om één uur ’s middags, na 526 dagen en 31.010 kilometer, sta ik bij ze voor de deur.

MARCO WELKOM THUIS

staat er op het spandoek dat in de voortuin staat.

*

Gourmetten

En daar zit ik nu. Bij mijn zus en zwager thuis. Op de bank. Glas rode wijn in de hand. Mijn zus Esmeralda is er en zometeen komen mijn neefje en nichtje ook nog.

Er staan hapjes op tafel. Gevulde eieren. Vis. Toastjes met Franse kaas. En straks gaan we gourmetten. Want het is Eerste Kerstdag.
Morgen ga ik naar mijn broer Ron en mijn schoonzus Miranda. Daar gaan we ook gourmetten. Want morgen is het Tweede Kerstdag.

En er is niets dat ik liever zou willen.
Ik houd van gourmetten met familie.
Gourmetten met familie vind ik gezellig.

Vorige: Van Kaapstad naar Badhoevedorp – Gin-tonic
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’