Van N’trift naar Dakhla – Zand

Vrijdag 28 maart. Westelijke Sahara.
Als ik mijn tocht door de Sahara kort zou moeten samenvatten, dan zou die samenvatting als volgt zijn:
Zand.
Maar met alleen ‘zand’ krijg je geen boek vol. Dat realiseer ik me ook wel. Daarom zou de wat uitgebreidere samenvatting als volgt luiden:
Zand in m’n schoenen. Zand in m’n sokken. Zand in m’n tent. Zand in m’n slaapzak. Zand in m’n haar. Zand in m’n ogen. Zand in m’n oren. Zand in m’n neus. Zand in m’n onderbroek. Zand in m’n bilnaad. Zand in m’n eten. Zand in m’n koffie. Zand op m’n ketting. Zand tussen m’n tandwielen. Zand. Zand. Overal zand.
Maar gelukkig geen zand in m’n bier. Want dat hebben ze niet in de Sahara. Bier dan. Zand wel. Zand hebben ze wel. Zand hebben ze wel in de Sahara.
Dakhla
Vanwege al dat zand had ik me erop verheugd in Dakhla een goed hotel uit te zoeken om daar in een lekker hotelbed te slapen. Ik vond een hotel en liep daar naar binnen, maar al snel bleek dat de plek veel te duur was voor mijn bescheiden budget.
Ik probeerde nog wel wat te onderhandelen over de prijs, maar de eigenares was onverbiddelijk.
Ze was wel zo vriendelijk met me mee naar buiten te lopen om me in de richting van wat goedkopere opties te wijzen.
Pas toen we buiten stonden kreeg ze in de gaten dat ik op de fiets was. Daar was ze zo van onder de indruk, dat ze me spontaan een kamer voor de helft van de prijs gaf. Inclusief ontbijtbuffet.
Ze bood zelfs aan gratis mijn kleren voor me te wassen. En ook daar was ik blij mee, want dat was hard nodig. Dat had ze goed gezien. Of geroken.
Volgende: Van El Argoub naar Ain Bida – Huisjes
Vorige: Van Echtouran naar N’trift – Brahim
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’

0 reacties