Van Kumlinge naar Mariehamn – Aparte plekken

Woensdag 28 augustus. Åland.

Åland is een aparte plek. Een eilandengroep die bij Finland hoort, maar waar Zweeds wordt gesproken. Ze hebben er hun eigen vlag, hun eigen postzegels, hun eigen kentekenplaten, hun eigen volkslied en hun eigen parlement.

Ik ben dol op aparte plekken en ik heb mezelf daarom een korte vakantie gegund naar deze eilanden.
Een korte fietsvakantie welteverstaan.

Nadat ik hier eergisteren om kwart over vier in de ochtend van de boot ben gegooid, heb ik op het strand bij de camping in Mariehamn eerst een dagje bijgeslapen en gisteren ben ik begonnen aan mijn toeristische rondje. Lekker op mijn gemak een stukje rijden alsof ik niet op reis ben. Vijftig kilometertjes fietsen over de oostelijke eilanden van deze fraaie archipel.

En het fietsen is hier fijn. Het is lekker weer, de eilanden zijn mooi en vrij vlak, overal in het groene landschap staan felrode huizen, windmolens en andere houten gebouwtjes en regelmatig wordt het fietsen onderbroken door aangename tochtjes op grote veerboten, die je gratis van het ene eiland naar het andere vervoeren.

Op het eilandje Kumlinge heb ik mijn tent ergens in het bos opgezet en vandaag ben ik, via de andere kant van de eilandengroep, weer 50 kilometer teruggefietst naar de hoofdstad Mariehamn.

Films en musicalliedjes

Ik heb nog flink wat tijd te doden tot de boot me rond middernacht terug naar Helsinki zal brengen. Gelukkig is in Mariehamn zowaar een heuse bioscoop te vinden en daar zit ik nu een groot deel van die tijd te verdoen.

Op het grote witte scherm voor me zie ik hoe mensen in enorme robotpakken de strijd aangaan met reusachtige monsters, die keer op keer vanuit de bodem van de oceaan aan de oppervlakte opduiken, met als enige doel de totale vernietiging van de mensheid.
De wanhopige pogingen van de mensen die engerds te verslaan lijken aanvankelijk tevergeefs. Uiteindelijk lukt het ze toch.

Ik zit bij ‘Pacific Rim’, omdat dat de enige film is die vanavond draait.
Het is natuurlijk een ontzettende kutfilm, maar dat is niet erg. Want hoe slecht, voorspelbaar en ongeloofwaardig het verhaal dat zich voor mijn ogen afspeelt ook is, het blijft aangenaam me voor even met een zak popcorn op schoot te verstoppen in het aardedonker van de bioscoop.

Als deze kwelling van een film is afgelopen, eet ik in een vaag eettentje iets wat in de verte aan shoarma doet denken. Daarna fiets ik door naar de haven. Daar moet ik lang wachten, omdat ik als fietser pas als allerlaatste de boot op mag.

Zodra ik mijn fiets in de parkeergarage heb gezet, loop ik naar de grote balzaal.
Het entertainment bestaat uit een band die musicalliedjes speelt en die bijna even slecht is als de film van vanavond.
Ik koop een groot glas bier en zodra dat op is, ga ik op zoek naar een slaapplaats. Vlak bij de liften vind ik een redelijk beschut plekje. Daar maak ik het mezelf comfortabel.

Een paar keer schrik ik wakker van mensen die een kreet van ontzetting niet kunnen onderdrukken bij het zien van iemand die in een laken voor pampus op de grond ligt, maar om een uurtje of twee is het meeste gepeupel wel naar bed en ik kan dan redelijk ongestoord nog zeker twee uur verder slapen.

Volgende: Van Porvoo naar Hamina – De grens
Vorige: Helsinki – Sauna’s
Of begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’