Flintstonesthema
December 2018. Tweede Kerstdag.
Het is koud. Heel koud.
Toch stap ik bijna zonder kleding uit de auto van Jessica.
De reden van mijn halve naaktheid is minder spannend dan je misschien zou verwachten: goede vrienden hebben een kerstfeestje georganiseerd. Een feestje met als thema ‘The Flintstones’. En ik heb me over laten halen daar verkleed en al naartoe te gaan.
Feestjes met een Flintstonesthema
Gisteren, op Eerste Kerstdag, heb ik gegourmet met mijn familie. Dat was niet erg. Gourmetten met familie vind ik leuk. Dat in tegenstelling tot feestjes met een Flintstonesthema. Van feestjes met een Flintstonesthema moet ik niet zoveel hebben. Feestjes met een Flintstonesthema, daaraan heb ik een broertje dood.
Toch is het leuk.
Het eten is lekker en het gezelschap aangenaam. Het duurt dan ook niet lang, of ik ben me er totaal niet meer van bewust dat ik verkleed als holbewoner rondloop en dat ik gehuld ga in niet meer dan een rare woeste pruik en een vaal bruin kleed, dat zo kort is dat het mijn boxershort net niet onthult.
Het is gezellig en daarom drink ik net iets meer dan nodig is. Net iets meer dan ik zou moeten drinken. Ik blijf langer hangen dan eigenlijk kan en op het moment dat ik besluit maar eens met een schuin oog naar de klok te kijken, is het al te laat. Want als ik nu heel erg opschiet, dan mis ik net m’n laatste trein naar Hilversum.
En ik moet echt terug naar Hilversum.
Normaal gesproken had het me niet veel uitgemaakt dat er geen treinen meer gaan. Ik blijf hier wel vaker op de bank slapen als het te laat is om nog naar huis te gaan, altijd op de koop toenemend dat er dan ’s morgens vroeg om zeven uur twee kinderen naast of op mijn hoofd zitten.
Maar vandaag moet ik hoe dan ook zorgen dat ik nog in Hilversum terechtkom.
Want het is mooi geweest.
Genoeg
Vier jaar in Nederland is lang genoeg. Vier jaar lang heb ik me gelaafd aan de bijzondere, soms absurde geneugten die dit land te bieden heeft. En nu is het mooi geweest.
Ik heb genoeg zoute drop, zuurkool met spekjes, poffertjes, haring en net iets te hete kroketten met mosterd gegeten. Ik heb genoeg korfbal en hockey gekeken, genoeg jenever gedronken en genoeg liedjes van Hazes gehoord.
Genoeg van dat geneuzel in de polder, genoeg van pietluttige Zwarte Pietendiscussies, genoeg van André van Duin, die opeens altijd, maar dan ook altijd op televisie lijkt te zijn, en genoeg van codes oranje, die uit voorzorg worden afgegeven, omdat er mogelijk wellicht een optionele kans bestaat dat het misschien wel eens zou kunnen gaan waaien.
Ik heb het WK schaatsen, de Eerste en de Tweede Kamer, Marken en het Rietveld-Schröderhuis bezocht. Ik heb gezwaaid en gezwierd in Eftelingachtbanen, onbeperkt gegeten in het onovertroffen Preston Palace en ik heb zelfs een bootreis over de Rijn gemaakt.
Naar huis
Yep. Het is mooi geweest.
Tijd om te vertrekken.
En morgenvroeg, om tien uur al, vertrekt het vliegtuig. Het vliegtuig terug naar Afrika. Het vliegtuig naar huis.
Met de trein kom ik nog wel in Utrecht.
Van daaruit moet ik een taxi nemen.
Waarom ik nu al decennia lang elke keer weer van mezelf verwacht dat ik over het vermogen beschik feestjes tijdig te verlaten, is me achteraf weer eens een raadsel.
Ik beschik nauwelijks over het vermogen feestjes überhaupt te verlaten, laat staan om dat tijdig te doen. En nu weet ik dus ook dat dat zelfs opgaat voor feestjes met Flintstonesthema’s.
Voor te veel geld laat ik me door de chauffeur naar het Hilversumse centrale station brengen.
Zodra ik ben uitgestapt realiseer ik me dat ik hier helemaal niet naartoe moet, omdat ik mijn fiets vanmiddag bij een heel ander station heb neergezet.
Ik vind mezelf een idioot. Maar ja, ik sta hier nu. En ik moet naar mijn fiets. Ik kan hem daar moeilijk laten staan. Dan staat-ie er volgend jaar nog.
Dus stap ik in een volgende taxi, die me voor nog eens 10 euro keurig naar station Sportpark rijdt.
Een klein half uur later, tegen tweeën, lig ik in bed.
Lekker nog vier uur slapen.
En daarna naar huis…
Volgende artikel: Zwarte Koningin
Vorige artikel: Einde van een fietstocht
Vlak voor mijn vertrek naar Zimbabwe ben ik nog op vakantie naar IJsland geweest. Lees daar hier over.
1 reactie
Maarten · 21 maart 2019 op 17:16
Hahaha, zooo herkenbaar dit, het gebeurt ons ook regelmatig met dien verstande dat wij de volgende dag al thuis zíjn. Ben benieuwd naar het vervolg…