Gisteren hebben we de hele dag voor anker gelegen voor de haven van het Italiaanse stadje Salerno. Die mochten we vanmorgen pas in. Tot nu toe was het immense dek helemaal leeg geweest, maar in Salerno zijn tientallen mannen uren in de weer geweest om de hele boot vol te Lees meer…
De dagen sluipen voorbij. Heerlijk. Uitwaaien aan dek en me vergapen aan het magistrale ontwaken van de zon op open zee. Voortdobberen langs exotische oorden als Sicilië, Corsica en de Amalfikust. Genua is sensationeel in de sneeuw. Luisteren naar adembenemende verhalen van Italiaanse en Filipijnse officieren over stomdronken bezoekjes aan Lees meer…
Aan mijn linkerhand ligt Marokko. Aan mijn rechterhand Spanje. De Rots van Gibraltar staat als een massieve muur rechtop in zee. Het is geweldig om te zien hoe die enorme kolos wordt natgeregend en steeds verder in de mistbanken verdwijnt. Volgende: Setúbal – GelzadelVorige: Van Cyprus naar Portugal: – Sluipende Lees meer…
Eergisteren ben ik door het vrachtschip, waar ik uiteindelijk twaalf dagen op heb vertoefd, afgezet in Setúbal. Weer vaste grond onder de voeten dus. Vaste grond in Portugal. En die vaste grond valt tegen. Ik heb het nog niet op kunnen brengen om weer op de fiets te stappen. Ik Lees meer…
Ik kan de mooie Portugese dingen des levens, de bacalhau, de mierzoete en pastelkleurige lekkernijen in de pasteleria’s, het Big Mac menu en het goede glas twintig jaar oude Port, heus wel waarderen. En er is ook helemaal niets mis met het stadje Serpa, dat met haar oude kronkelstraatjes, haar Lees meer…
Het wordt er niet beter op. Normaal gesproken ben ik graag in Spanje, maar nu heb ik het zwaar en vind ik er allemaal even geen klote meer aan. Aan dat klotefietsen en dat klotereizen en dat klote-alleen zijn. Ik had al zeker een maand geleden in Afrika willen zijn, Lees meer…
Ik probeer mezelf wat op te vrolijken door wat te gaan eten in een goed restaurant. Dat werkt niet. Gezellig zit ik te mokken boven mijn gazpacho en ik heb medelijden met mezelf terwijl ik een stierenstaart naar binnen zit te werken. Hoe arrogant moet je ook wel niet zijn Lees meer…
Het is een heel gedoe geweest om in Cádiz te komen. Overal waren snelwegen waar ik niet op en bruggen waar ik niet over mocht. Ik heb een paar keer geprobeerd te doen alsof mijn neus bloedt, door te veinzen dat ik ze niet gezien had, die verboden toegang-borden, maar Lees meer…
De ellende duurt voort. Het lijkt er zelfs op dat een lichte paniek zich van me meester begint te maken. Van kou en regen tot politiewaarschuwingen en verdwalen op dodelijk saaie snelwegen, niets lijkt mee te zitten. En alsof dat allemaal nog niet genoeg is, krijg ik ook steeds meer Lees meer…
Het is dan wel heel leuk voor mijn zelfvertrouwen dat ik die ketting er weer om heb gekregen, maar dat maakt mijn fiets nog niet goed genoeg voor Afrika. Die cranks moeten stoppen met piepen, de slag moet uit mijn achterwiel, ik moet weer goed kunnen schakelen en er moet Lees meer…