Ik ben blij dat ik in een tamelijk goed hotel zit. Ik heb me al vaker niet zo lekker gevoeld en ook heb ik zo nu en dan last gehad van de gebruikelijke reizigerskwaaltjes, maar voor het eerst tijdens deze reis ben ik nu toch echt ziek. Al twee dagen. Hoofdpijn, buikpijn, diarree, koorts, keelpijn. Het eerste waar ik gisteren aan dacht was malaria. Dat zou niet Lees meer…
Van de zomer de winter in. Van het noordelijk naar het zuidelijk halfrond. Dwars door het stadje Nanyuki loopt de evenaar. Daar ben ik vandaag overheen gefietst. Binnenkort: Van Juja naar Nairobi – De A2Vorige: Isiolo – ZiekOf begin hier gewoon bij het begin van mijn boek ‘Figurant in de Hoofdrol’
Vanaf de grens met Ethiopië loopt er door Kenia een 1.000 kilometer lange weg helemaal naar Nairobi in het zuiden. De A2. Dat klinkt saai. Dat was het niet. De A2 begint, bezaaid met bavianen en kamelen, in het noorden van Kenia als ronduit belabberde grindweg, die je 400 kilometer lang dwars door de woestijn en over de maanlandschapachtige kraters bij Marsabit voert.Daarna transformeert hij in een tweebaansasfaltweg en kronkelt hij geduldig langs de besneeuwde toppen van Mount Kenya en door dichtbegroeide groene Lees meer…
Nairobi dus. Eén van de meest beruchte en gevreesde steden van Afrika en misschien wel van de hele wereld. Ik was dan ook op het ergste voorbereid, maar ik moet zeggen dat ik Nairobi best een aangename stad vind. Ik probeer een beetje te voorkomen in het donker naar buiten te gaan, maar overdag is dit helemaal geen nare stad. Ik word er zelfs beduidend minder lastiggevallen dan in de meeste andere grote Afrikaanse steden. Ik ben erg opgelucht Lees meer…
Ik heb erg moeten wennen aan Afrika. Alles is hier anders. Iedereen is anders. Iedereen is zwart en ik ben de blanke vreemde eend in de bijt. Toch is het hier aangenaam. De mensen zijn arm, maar tevreden. Iedereen kent ellende, maar hoe erg die ellende ook mag zijn, klagen doet niemand. Klagen doen ze hier nooit. Ze kennen geen stress en ze hebben nooit haast. Ze vragen zich weinig af, maar hebben altijd een antwoord. Ze denken wel na, Lees meer…
Onderweg noemen mensen me vaak ‘blanke’. Ik vind dat geen probleem. Dat is namelijk een vrij precieze omschrijving van wat ik ben en het is een verademing om te merken dat het eigenlijk heel normaal is om het beestje bij zijn naampje te noemen, zonder drie keer na te hoeven denken of je niet iemand op z’n teentjes trapt. Toch is het niet Lees meer…
Ook na ruim een jaar kan ik me er nog steeds over verbazen dat je gewoon op je fiets kunt stappen en dat, als je maar lang genoeg blijft trappen, je op een gegeven moment in een magische stad als Dar es Salaam uit kunt komen. Alweer zo’n stad met zo’n mythische nagalm van een magisch koninkrijk uit een ver en duister verleden. Maar ook voor Dar en Salaam geldt dat de realiteit Lees meer…
Zanzibar is een aparte plek. De ‘zan’ in Tanzania is een eiland in de Indische Oceaan, dat zo’n vijftig jaar geleden een paar maanden lang een onafhankelijke republiek is geweest, maar dat nu tegen wil en dank deel uitmaakt van de Verenigde Republiek Tanzania. De mensen zijn er trots en willen maar weinig weten van dat grote moederland op dat enorme continent. Zanzibar heeft qua uitstraling meer van het Midden-Oosten dan van Afrika en als het paradijs ook maar voor de helft Lees meer…
Op plekken met veel toeristen word je er af en toe horendol van. Van die opdringerige gasten, die dolenthousiast naar je toe komen en dan net doen alsof ze je kennen. Je raakt met ze aan de praat en vervolgens kom je nooit meer van ze af. Althans niet voordat Lees meer…
Tanzania is geweldig.Toch is het nou ook weer niet zo dat op een fiets door dit land rijden dag in dag uit garant staat voor spanning en sensatie. Het is wel vaak erg leuk en mooi hier, maar ik zou een verkeerd beeld schetsen als ik zou zeggen dat het Lees meer…