Mijn tochtje door Mali heeft erin gehakt. Lange dagen, weinig slaap en veel, heel veel zon. Dat kun je lang volhouden, dat kun je volhouden zolang het moet, maar nu ik eenmaal in Burkina Faso ben aangekomen en ik het rustig aan kan gaan doen, laat mijn lichaam me op Lees meer…
Mijn toertochtje brengt me vandaag langs nog een vriend, een iets minder nieuwe: Max, de Franse jongen met de kleine rode Peugeot, die ik in Mauritanië heb ontmoet. Max is een bijzondere en ook een bijzonder aardige jongen en ik vind het leuk hem vandaag weer te ontmoeten. Het is Lees meer…
In Burkina Faso wonen evenveel moslims als christenen. Die leven daar zonder problemen kriskras en vreedzaam door elkaar heen. Op zondag wenst de moslim zijn christenbuurman een mooie kerkdienst toe en op vrijdagmiddag vraagt de christen hem hoe het was in de moskee. Het kan dus wel gewoon. Dat bewijzen Lees meer…
Voetbal. Voetbal is belangrijk in Afrika. Nee, voetbal is het allerbelangrijkste in Afrika en nu een paar dagen geleden in Brazilië het WK van start is gegaan, is het hele continent van dat spelletje in de ban. Het is alleen nog maar voetbal wat de klok slaat en dat is Lees meer…
Bij Sabou ligt een meer en in dat meer wonen honderden krokodillen waar niemand bang voor is. Ze leven op goede voet met de bevolking en ze zijn zo tam dat ik ze zelfs vast kan houden. Dat is in ieder geval wat de barkeeper van het campement waar ik Lees meer…
Ouagadougou is een aparte plek. Ik weet nog goed dat ik, als jochie van tien, in ons rijtjeshuis in Hilversum boven mijn atlas zat weg te dromen bij kaarten van verre continenten, waarin rode vierkantjes stonden getekend als aanduiding van exotische hoofdsteden met nog exotischer namen. Urenlang kon ik fantaseren Lees meer…
Ik zit nu een paar dagen in Ouagadougou. Ik verblijf in Hôtel Le Pavillon Vert en het grootste deel van mijn tijd in deze stad heb ik doorgebracht op het terras van het hotel. Op dat terras heb ik twee mensen ontmoet, twee mensen over wie ik de afgelopen dagen mijn aandacht heb verdeeld. Amadou en Asmaou. Amadou is een leuke, vriendelijke, bescheiden jongeman, die zijn brood probeert te verdienen Lees meer…
Ik ben eigenlijk te moe om te fietsen. Toch ga ik op pad. Maar ik heb te veel spierpijn in mijn armen en benen. Lang houd ik het daarom niet vol. Na 30 kilometer stop ik in het eerste het beste plaatsje waar ik doorheen kom, bij het eerste het beste hotel. Daar check ik in. Ik eet er ossentong met patat en duik m’n bed in voor een uur of wat. Als ik ’s avonds wakker Lees meer…
Ik voel me nog altijd vrij slap. Mijn benen voelen aan als drilpuddingen en ik heb hoofdpijn. Toch voel ik dat mijn krachten langzaam terugkomen en al te veel moeite kost het me niet om door het fraaie groene landschap, over de rustige, vrij vlakke en redelijk goede wegen de bijna 100 kilometer naar het dorpje Matiakoali Lees meer…
Zodra ik Niger in rijd verandert de omgeving. Het vrolijke groene landschap waar ik in Burkina Faso aan gewend ben geraakt, maakt abrupt plaats voor een onduidelijk bruinachtig en moerassig woestijnlandschap. De weg is onverwacht goed. Pas als ik 60 kilometer over de grens ben, kom ik voor het eerst Lees meer…