Het begint al te schemeren als ik de steil oplopende weg naar het stadje Malkara op rijd. De imposante rode vlag wappert trots in het licht van de ondergaande zon. Precies op het moment dat ik onder de enorme moskee door rijd, schalt het avondgebed indrukwekkend hard uit de luidspreker. Lees verder…
Wat basejumpen is voor parachutespringers en speedskiën voor wintersporters, dat is een stad als Istanbul in rijden voor fietstoeristen. Een totaal andere tak van sport. Als maniakken rijden de Turkse automobilisten over de zesbaanssnelweg de stad in en met gevaar voor eigen leven moet ik heuvel af met zeventig in Lees verder…
En wat doe je als je een paar dagen in Istanbul bent? Nou, hetzelfde als alle andere toeristen natuurlijk. Eten in kebabtentjes, visrestaurants en gaarkeukens. Naar het Topkapipaleis met al die goudschatten, de harem en het fantastische uitzicht. Rondlopen tussen goud en tapijten op de Grote Bazaar. Rondsnuffelen op de Lees verder…
Gisteren heb ik afscheid moeten nemen van mijn lieve vriendin Ajda. Zij is uitgefietst. Haar vriendje is naar haar toe komen vliegen en met hem blijft ze nog een paar dagen in Istanbul hangen. Daarna pakt ze het vliegtuig terug naar Ljubljana, waar ze op zoek zal moeten naar een Lees verder…
Als ze in hun auto’s zitten, zijn de Turken een stelletje meedogenloze idioten op wielen. De rest van de tijd zijn het goedlachse, kettingrokende, vriendelijke mensen en die vriendelijkheid uiten ze met name door het aanbieden van thee. Te pas en te onpas word ik van mijn fiets getrokken om Lees verder…
Ik heb dus nauwelijks een oog dichtgedaan met dat geklikklak van die dames van plezier en omdat ik ook een heel klein beetje ziek ben, heb ik maar besloten nog een nachtje in Balıkesir te blijven. Onderweg naar het centrum heb ik gisteren een fietsenmaker ontdekt en daar ben ik Lees verder…
Ik ben verzadigd. Of verwend. Of alle twee. Daar kom ik vandaag achter tijdens mijn bezoek aan de Romeinse stad Efeze. Amfitheater. Tempels. Marktplaatsen. Badhuizen. Bibliotheek. Alles erop en eraan. Prachtig bewaard gebleven.Het is schitterend allemaal, dat weet ik wel, maar ik vind er niet zoveel aan. Ik heb het Lees verder…
Ik kan dan wel keihard lopen afgeven op toeristische trekpleisters en hun bezoekers, maar als ik het daar echt zo vreselijk vind, kan ik er natuurlijk ook gewoon voor kiezen niet meer naar dergelijke plekken toe te gaan. Maar dat doe ik dan ook weer niet. Ik blijf die plekken Lees verder…
Rond het middaguur stop ik bij een restaurantje. Ik eet een bord warm eten en ga als een soort filmster op de foto met een paar verlegen Turkse studentes. Als ik het restaurant weer uit loop en weer op de fiets stap, blijkt dat er een snoeiharde wind is komen Lees verder…
Ik rijd de kou van de bergen uit en de behaaglijke warmte van de Turkse Rivièra in. Op de kustweg vanuit Antalya word ik aangehouden door een man die met zijn auto langs de kant van de weg staat. In goed Engels vraagt hij me of ik hem wil helpen. Lees verder…